Alan Wake PC
“Stephen King once wrote that nightmares exist outside of logic, and there’s little fun to be had in explanations. They’re antithetical to the poetry of fear. In a horror story, the victim keeps asking why. But there can be no explanation, and there shouldn’t be one. The unanswered mystery is what stays with us the longest, and it’s what we’ll remember in the end.”
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήξερα κάτι ουσιαστικό για το Alan Wake. Το είχα, φυσικά, ακούσει, αλλά δεν είχα ασχοληθεί εκτενέστερα με αυτό. Μέχρι που πριν 2 εβδομάδες το απέκτησα στο PC μου και ύστερα από την πίεση και τα βασανιστήρια του διαχειριστή μας, αναγκάστηκα να ασχοληθώ με αυτό. Μετά από 22 ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο και αφού ολοκλήρωσα το κυρίως παιχνίδι και τα δύο DLC που συμπεριλαμβάνονται δωρεάν στο πακέτο, ήρθε η ώρα να γράψω την άποψη μου για αυτό, έργο το οποίο αυτή τη στιγμή μου φαντάζει δαιδαλώδες.
Η Remedy, η Φιλανδική εταιρία που μας πρόσφερε τα αριστουργηματικά Max Payne και Max Payne 2, τελικά έφερε το τελευταίο IP της και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Πριν από 7 χρόνια, το Alan Wake ανακοινώθηκε για το Xbox 360 και τα PC. Από τότε, ο τίτλος πέρασε από σαράντα κύματα. Μέσα στο πρώτο εξάμηνο ανάπτυξης του, άλλαξε εντελώς και από open world που είχε σχεδιαστεί να είναι, έγινε όπως το ξέρουμε τώρα. Ύστερα, ακολούθησε η ακύρωση της PC έκδοσης, αφού η Microsoft έψαχνε αποκλειστικότητες που θα ανέβαζαν την αξία της κονσόλας της, ενώ η δικαιολογία της Microsoft ότι “το Alan Wake είναι παιχνίδι του καναπέ” έμεινε στην ιστορία, εξού και η διακωμώδηση της Remedy με ένα easter egg μέσα στο παιχνίδι. Η αργοπορία των 2 χρόνων ύστερα από την έκδοση του Xbox 360 σαφώς και δικαιολογείτε, παρόλα αυτά, είναι μεγάλη. Βέβαια, το “κάλλιο αργά παρά ποτέ”, έχει βάση στην συγκεκριμένη περίπτωση και πλέον ελπίζουμε το Alan Wake’s American Nightmare να μην καθυστερήσει τόσο πολύ να μεταφερθεί στους υπολογιστές μας.
“Ιt began with a dream…”
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ σχετικά με το σενάριο και την πλοκή του τίτλου, αφού μπορείτε να διαβάσετε το αναλυτικότατο review του Mondla από εδώ. Παρόλα αυτά, αξίζει μία αναφορά, αφού το σενάριο και η πλοκή αποτελούν το ατού του τίτλου. Ο Alan Wake είναι πασίγνωστος συγγραφέας βιβλίων bestseller. Παρόλα αυτά, τα τελευταία 2 χρόνια αντιμετωπίζει το συγγραφικό κενό, πρόβλημα που εμφανίζετε σε αρκετούς συγγραφείς και στην ουσία δεν τους επιτρέπει να γράψουν ένα συγγραφικό έργο. Έτσι, λοιπόν, στοχεύοντας στην καταπολέμηση του ψυχολογικού αυτού προβλήματος, αποφασίζει να πάει μία εκδρομή μαζί με την γυναίκα και μούσα των διηγημάτων του, Alice, στο Bright Falls, μία πανέμορφη μικρή κωμόπολη στο βορειοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκεί θα έβρισκε την χαλάρωση και την απόδραση που τόσο αναζητούσε. Εκεί, όμως όλα πήγαν στραβά, αφού η Alice η οποία πάσχει από νυχτερινό τρόμο, εξαφανίζεται μυστηριωδώς μέσα στο σκοτάδι. Έτσι, ο παίχτης αναλαμβάνει τον Alan μία εβδομάδα μετά από το συμβάν και αφού ο ίδιος δεν θυμάται τι έγινε την υπόλοιπη εβδομάδα, δημιουργεί το δικό του κυνήγι του θησαυρού με την Alice να αποτελεί τον στόχο του. Εμπόδιο στο κυνήγι του, θα σταθεί μία σκοτεινή δύναμη που μπορεί να ελέγχει τα θύματα της και έχει ως μοναδικό σκοπό να αποκόψει τον Alan από τον στόχο του. Ο λόγος; Άγνωστος. Αυτό που εντυπωσιάζει στο σενάριο είναι ότι ενώ ο Alan έχει φαινομενικά να πιάσει χαρτί και μολύβι 2 χρόνια, ανακαλύπτει στο ταξίδι του σελίδες από ένα βιβλίο με όνομα Departure το οποίο φαίνεται να έχει γράψει αυτός και προοικονομούν τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα στο μέλλον του παιχνιδιού.
Μυστήρια πράγματα; Και που είστε ακόμα… Γιατί το Alan Wake δεν μένει εκεί. Η πλοκή του μοιάζει με ιστό αράχνης που απλώνετε παντού και πολύ σύντομα αλλάζει όσα ξέρατε. Το Alan Wake, καταφέρνει και συνδυάζει 2 διαφορετικά είδη παιχνιδιών. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με εκτενέστατα στοιχεία action-adventure. Δημιουργεί κάποια ερωτήματα τα οποία αφήνει αναπάντητα. Άλλα τα απαντάει. Απαιτείται, όμως, η συλλογή των δεδομένων και η σκέψη για το ξετύλιγμα του κουβαριού. Αυτό που αναρωτιέται ο παίχτης από την αρχή ως το τέλος, είναι αν όλα αυτά είναι απλώς ένας εφιάλτης από τους πολλούς που έπλασε στο λαβυρινθώδες μυαλό του ο συγγραφέας. Και είναι ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα για να συνεχίσει ο παίκτης το παιχνίδι. Το σενάριο αποτελεί την επιτομή των έργων των μεγάλων δημιουργών των ψυχολογικών θρίλερ, Stephen King, David Lynch και Alfred Hitchcock και εμπνέετε από αυτούς χωρίς να τους αντιγράφει στο ελάχιστο. Αξιομνημόνευτες σκηνές όπως, αυτή του τσεκουριού που διαπερνάει τον τοίχο από το The Shining, αναπαριστώνται στο Alan Wake φέρνοντας μνήμες από τις καλύτερες ταινίες που κυκλοφόρησαν ποτέ και αποτελούν δημιουργήματα αυτών των τριών “μεγάλων” ονομάτων.
“Follow my light.”
Στα του gameplay, το Alan Wake δε ξεκινάει καμία επανάσταση. Οι εχθροί που έχουν καταληφθεί από τη σκοτεινή δύναμη, διαθέτουν μία σκοτεινή ασπίδα η οποία θα πρέπει αρχικά να καταστραφεί ώστε στη συνέχεια να τους σκοτώσετε πυροβολώντας τους. Και πως θα σκοτωθεί η ασπίδα; Με το αντίθετο του σκοταδιού, το φως. Έτσι, όταν ο Alan ρίξει μία φωτεινή πηγή στους αντιπάλους ονόματι taken, η ασπίδα αυτή θα αρχίσει να εξασθενεί έως ότου καταστραφεί ολοκληρωτικά. Οι φωτεινές πηγές είναι πολλές και αυτή που θα χρησιμοποιήσετε περισσότερο είναι, εκτός των άλλων, ο φακός ο οποίος αποτελεί το ποιο πολύτιμο εργαλείο του Alan. Οι υπόλοιπες πηγές είναι είτε οι φωτοβολίδες και τα flashbang που μαζί με τις σφαίρες και τις μπαταρίες θα τις βρείτε διάσπαρτα στο ταξίδι σας(όχι, δεν σας τις δίνουν οι taken), είτε οι παράδεισοι όπως αποκαλούνται σε ένα όνειρο σας(και όχι μόνο) που είναι σημεία στα οποία υπάρχει άπλετο φως. Το shooting κινείτε σε κλασσικά επίπεδα με τον Alan Wake σε third person εκδοχή να είναι εξοπλισμένος με ένα μικρό οπλοστάσιο στο οποίο ξεχωρίζει το revolver. Το γραμμικό gameplay, ωστόσο είναι αυτό που ταιριάζει γάντι στον τίτλο επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι ήταν σωστή η απόφαση αλλαγής του από open world. Στο παιχνίδι, συχνά-πυκνά παρεμβάλλονται σκηνές οδήγησης με το driving κομμάτι να χρήζει βελτίωσης.
Εκεί, είναι που ξεκινάνε τα αρνητικά του Alan Wake. Η μηχανή physics της Havok αν και είναι αρκετά καλή, πάσχει στο jumping το οποίο μοιάζει με το πρώτο Max Payne. Όσο για τους εχθρούς που επιτίθενται με combo hit, άπαξ και σε χτυπήσουν μία φορά, δεν γίνετε να τους αντισταθείς και να τους εμποδίσεις, πράγμα που σας αφαιρεί πολύτιμη ενέργεια και σε αργότερα επεισόδια θα σας κάνει να χάνετε σε ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Ο Alan ενώ παρουσιάζετε σαν ευκίνητος είναι το ακριβώς αντίθετο αφού μετά από 10 βήματα σε τρέξιμο, πάει σαν παππούς, ενώ στο shooting κομμάτι κυριαρχεί το aim assist για του οποίου την απενεργοποίηση δεν υπάρχει επιλογή. Τέλος, η Remedy στην προσπάθεια της να αυξήσει τη διάρκεια του τίτλου, δημιουργεί ένα χαμό από αντιπάλους που ίσως κουράσουν κάποιους παίχτες.
Το Alan Wake έχει τη δομή τηλεοπτικής σειράς αφού αποτελείτε από έξι κύρια επεισόδια και 2 special(DLC) τα οποία έχουν διάρκεια περίπου δυόμιση ωρών έκαστο και αποτελούνται από cliffhangers, δηλαδή με το τέλος τους αφήνουν σε μεγάλη αγωνία τον παίχτη. Τα DLC, The Signal και The Writer καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας απαντώντας σε αρκετά ερωτήματα και σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτηρίζονταν προαιρετικά, γι’ αυτό, άλλωστε και δεν μας εκπλήσσει η δωρεάν διάθεση τους. Το The Signal είναι κάπως κουραστικό, αλλά το The Writer θα σας επιβραβεύσει για την υπομονή σας. Περισσότερα γι’ αυτά τα δύο DLC και την άποψη μας γι’ αυτά μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
“For he did not know, that beyond the lake he called home, there lied a deeper, and darker ocean green. Where waves are both wilder and serene. To its ports I’ve been, to its ports I’ve been.”
Στον τεχνικό τομέα, η μεταφορά του παιχνιδιού από το Xbox στους υπολογιστές, έρχεται με αρκετές βελτιώσεις. Το παιχνίδι πλέον τρέχει σε High definition και όχι στα 540p. Τα τοπία είναι επενδεδυμένα με ξεχωριστές πινελιές που βελτιώνουν τα ήδη όμορφα γραφικά του στο Xbox 360. Οι φωτισμοί κάνουν τη διαφορά με τις πολύ όμορφες σκιές και αντανακλάσεις, ενώ οι επιλογές παραμετροποίησης είναι πάρα πολλές. Τα πρόσωπα και οι εκφράσεις αν και είναι βελτιωμένες, συνεχίζουν να αποτελούν ένα από τα πολύ σημαντικά προβλήματα του τίτλου, πρόβλημα το οποίο, όμως, σαφώς και δεν αποτελεί αντικίνητρο στην αγορά του τίτλου.
Στον ηχητικό τομέα το Alan Wake παίρνει 10 με τόνο καθώς τα ηχητικά εφέ κάνουν το δάσος να φαντάζει ζωντανό. Στα ίδια επίπεδα κινείτε και η ενορχήστρωση του τίτλου με μία συλλογή από πολύ προσεγμένα κομμάτια να “μπαίνουν” κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού στα πιο κατάλληλα σημεία, ενώ ο Petri Alanko και οι Poets of Fall(των οποίων το video clip θα σας παρακινούσα να δείτε παρακάτω αφού σχετίζετε κατά πολύ με το παιχνίδι) δίνουν ρεσιτάλ.
“Alan, wake up.”
Συνοψίζοντας, το Alan Wake PC αν και καθυστέρησε 2 χρόνια αποτελεί ένα από τα κορυφαία ονόματα της βιομηχανίας. Προορίζετε για τους λάτρεις του καλού σεναρίου και της πλοκής και αποτελεί ένα από τα παιχνίδια που θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη όσων το ολοκληρώσουν. Η μεταφορά του στα PC είναι μία από τις καλύτερες που έχουμε δει με την Remedy να ετοιμάζει τα patch, που θα τελειοποιήσουν το παιχνίδι, με το κιλό. Η τιμή του μόλις που αγγίζει τα 20€ και προσφέρει 22 ώρες παιχνιδιού με αυξημένη αξία επανάληψης(λόγω των πολλών collectibles). Παρόλα αυτά, το Alan Wake δεν είναι τέλειο. Έχει τα προβλήματα του τα οποία το απέσπασαν από το 10. Καλό θα ήταν, βέβαια, να μην κοιτάμε το δέντρο άλλα το δάσος.
