Max Payne 3
Το δέμα με το Max Payne 3 βρίσκεται έξω από την πόρτα μου. Ξεσκίζω την ζελατίνα που περιβάλει το κουτάκι του και τοποθετώ το δισκάκι με αγωνία στο tray της κονσόλας, ενώ το βασανιστικό install κάνει την αναμονή ακόμα δυσκολότερη. Επιτέλους βρίσκομαι στο μενού του τίτλου και ξεκινάω το single player, κατακλυζόμενος από ποικίλα συναισθήματα. Ο Max κλωστάει άγαρμπα την πόρτα του διαμερίσματός του και το κλασσικό theme της σειράς ξεκινάει. Το Max Payne 3 με είχε ήδη κερδίσει.
“This kind of place made me want to puke. I needed a real drink to cope with the electronic music and robotic people.”
Ο Max, ακόμα στοιχειωμένος από τα τραγικά γεγονότα των πρώτων παιχνιδιών, μεταφέρεται στο Sao Paolo, όπου σκοπεύει να δουλέψει σαν προσωπικός security μίας πλούσιας οικογένειας της πόλης, αφού η δουλειά του στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης αποτελεί για αυτόν παρελθόν. Ο Max, εμφανώς γηραιότερος από αυτόν που γνωρίσαμε το 2003, τα τελευταία χρόνια κάνει καταχρήσεις αλκοόλ και παυσιπόνων, μιας και τα δεύτερα είναι δύσκολα να τα σταματήσει μετά από τόσες φορές που τα χρειάστηκε στο παρελθόν. Θέλω να πω τόσα πολλά για την υπόθεση, αλλά από την άλλη δεν θέλω να σας χαλάσω την εμπειρία προδίδοντας πολλά στοιχεία της πλοκής. Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν. Ούτε την ίδια την Remedy, η οποία μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσει άλλα παιχνίδια γνωρίζοντας ότι το franchise που δημιούργησε βρίσκεται στα καλύτερα δυνατά χέρια, τα οποία δυστυχώς δεν καταφέρνουν να παραδώσουν έναν τίτλο τόσο ατμοσφαιρικό όσο αυτών της Φινλανδικής εταιρίας (συμπεριλαμβανομένου των Max Payne και Alan Wake). Φυσικά, μιλάμε ίσως για το shooter με την καλύτερη ατμόσφαιρα που έχουμε δει σε αυτή τη γενιά των κονσόλων, χωρίς υπερβολές.
Το gameplay του τίτλου βρίσκεται στα χνάρια των προκατόχων του, εμφανώς ανανεωμένο φυσικά, μιας και πέρασαν 10 χρόνια από την το δεύτερο παιχνίδι της σειράς. Το Max Payne 3 συνεχίζει την παράδοση, και έτσι ο Max έχει στο πλευρό του το Bullet Time. Για τους νεότερους, όταν μπαίνετε στο Bullet Time όλα κυλάνε σε αργή κίνηση, επιτρέποντας την ακριβή στόχευση και την αποφυγή των εχθρικών πυρών. Το άλμα, σήμα-κατατεθέν του Payne επιστρέφει, πιο κινηματογραφικό από ποτέ.
Αν τα πρώτα παιχνίδια πρέπει να χαρακτηριστούν κινηματογραφικά, για το Max Payne 3 πρέπει να εφευρεθεί νέα ορολογία. Η Rockstar είναι γνωστή για τις εντυπωσιακές σκηνές δράσης, αλλά με το Max Payne 3 ξεπέρασε τον ευατό της, δείχνοντας ότι μπορεί να χειριστεί εξίσου καλά και μη-sandbox τίτλους. Κάθε σημείο του παιχνιδιού είναι σκηνοθετημένο άρτια, είτε μιλάμε για cutscene, είτε μιλάμε για in-game setpieces. Για να καταλάβετε τι εννοώ, η σκηνή κατά την αρχή του παιχνιδιού όπου ο Max γλιστράει σε μία τέντα προς τον κάτω όροφο και κατά την διάρκεια στοχεύει και σκοτώνει τον εχθρό που κρατάει όμηρο την Fabiana Branco, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Υπερβολική μπορεί να θεωρηθεί η χρήση των cutscenes, αφού και η είσοδος στο επόμενο δωμάτιο σηματοδοτεί την έναρξη νέου βίντεο (αν και με επιφύλαξη μπορώ να πω ότι γίνεται εξ αιτίας του loading της νέας περιοχής).
Το franchise του Max Payne έχει συνδεθεί με τα κόμικ στα οποία εκτυλλίσεται η δράση. Η χρήση των κόμικ αντί των cutscenes από την Remedy πίσω στις αρχές του 2000, φαίνεται λογική, μιας και η τεχνολογία του τότε δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει το κινηματογραφικό στυλ του παιχνιδιού. Μία γενιά κονσόλων αργότερα, η Rockstar αποφασίζει να χρησιμοποιήσει πραγματικά cutscenes, τα οποία ωστόσο διατηρούν την παράδοση της σειράς, αφού η οθόνη χωρίζεται σε διάφορα πάνελ συνέχειαι! Προσωπικά, χαλάστηκα με την απόφαση της Rockstar, καθώς δεν μου αρέσουν να αλλάζουν κάτι που αγάπησα σε ένα παιχνίδι, αλλά από την άλλη -και αντικειμενικά μιλώντας- έπραξε αυτό που ήταν σωστό για ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί το 2012. Λίγο ενοχλητικό είναι το LSD εφέ που θυμίζει ταινία συμπαραγωγής Tony Scott και J.J Abrams, αλλά συνηθίζεται στην πορεία. Βέβαια, μπορώ επιφιλακτικά να πω ότι το εν λόγω εφέ ίσως να αντικατροπτίζει την ψυχική κατάσταση του Max, καθώς έχει φτάσει σε στάδια αλκοολισμού και εθισμού στα παυσίπονα.
Για τους λάτρεις των αρχικών Max Payne, μπορώ μετά χαράς να σας διαβεβαιώσω ότι το noir στυλ και οι στοχαστικοί μονόλογοι του Max, γραμμένοι με το πενάκι του Sam Lake, δηλώνουν το παρών, απλά έχουν γραφεί με άλλο πενάκι. Ναι, η ατμόσφαιρα ακολουθεί τον Max και στο Sao Paolo παρά το γεγονός ότι πολλές σκηνές διαδραματίζονται κατά την διάρκεια της ημέρας (στα προηγούμενα παιχνίδια τα γεγονότα λάμβανα χώρα αποκλειστικά νύχτα). Παράλληλα, υπάρχουν και πολλές αναφορές στα πονήματα (αυτή η λέξη τείνει να χρησιμοποιείται πολύ τώρα τελευταία, πρέπει να βρω αντικαταστάτη) της Remedy. Αίσθηση προκαλούν και τα flashbacks, όπου μας επιστρέφουν λίγα χρόνια πριν στην Νέα Υόρκη, υπενθυμίζοντάς μας ότι το παρελθόν κυνηγάει ακόμα τον Max Payne ακόμα και τόσο καιρό μετά, ενώ παράλληλα εξηγούνται και οι λόγοι που ανάγκασαν τον Max να μεταφερθεί στο Sao Paolo! Όπως ξαναείπα, θέλω να πω τόσα πολλά για την υπόθεση του παιχνιδιού, αλλά νομίζω ότι πρέπει να γράψω ξεχωριστό άρθρο για αυτό το σκοπό. Το ending με άφησε λίγο απορημένο, αφού δεν ξέρω αν τελικά μου άρεσε ή όχι.. Δεν ξέρω αν ήθελα να τελειώσει(;;;) έτσι η ιστορία του Max..
Πέρα από την κλασσική ιστορία, υπάρχει και το Arcade Mode στο οποίο παίζετε τα επίπεδα του SinglePlayer προσπαθώντας να κάνετε το καλύτερο δυνατό σκορ, στον καλύτερο δυνατό χρόνο. Σε αυτό το mode μπορείτε να επιλέξετε διαφορετικό χαρακτήρα, συμπεριλαμβανομένου του μοντέλου χαρακτήρα του Max Payne στο πρώτο και δεύτερο παιχνίδι! Πραγματικά η αίσθηση να παίζεις με τον Max Payne του πρώτου παιχνιδιού, είναι απολαυστική!
Πολλά παράπονα έχουν ακουστεί για τον χειρισμό, αλλά προσωπικά με μικρές αλλαγές στις ρυθμίσεις (έβαλα τις ταχύτητες και την επιτάχυνση στα 6/6/7, δοκιμάστε το!) και αλλαγή του τρόπου στόχευσης σε Free Aim (υπάρχει επιλογή για κλείδωμα του στόχου, αλλά δεν την βρήκα ιδιαίτερα ικανοποιητική) δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα!
Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι ικανοποιητική, αιτιολογώντας και τα 15 gigabytes που καταλαμβάνει το παιχνίδι στον σκληρό μας δίσκο (προαιρετικό install). Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε ασχολίαστο και το multiplayer μέρος του τίτλο, το οποίο θα μας αναλύσει ο HarrisDo, καθώς ο υποφαινόμενος βρίσκεται offline για τεχνικούς λόγους!
Multiplayer στο Max Payne; Meh..
Οκ, από την αρχή δεν είχα πάρει με καλό μάτι την εισαγωγή multiplayer σε μία από τις αγαπημένες μου σειρές, αλλά μετά από αρκετή ενασχόληση μπορώ να πω με σιγουριά ότι το multiplayer του Max Payne 3 είναι απο τα πιο καλοστημένα που εχω παιξει. Μου προκάλεσε εξαιρετική εντύπωση το γεγονός οτι και στο multiplayer υπάρχει η κινηματογραφική φύση του παιχνιδιού, ενσωματόνοντας εξυπνα και τον μηχανισμο του bullet time! Πως γίνεται αυτό; Η Rockstar δίνει την λύση, αφού όταν κάποιος ενεργοποιεί το bullet-time όλοι οι παίκτες στο οπτικό πεδίο μπαίνουν σε αργή κίνηση! Η μπάρα του Bullet-time ωστόσο γεμίζει αρκετά πιο αργά, με σκοπό η δυνατότητά του να μην υπερχρησιμοποιείται από τους παίκτες.
Η Rockstar έχει ενσωματώσει αρκετές επιλογές στο multiplayer, με αυτό που χρήζει σχολιασμού ειναι το burst system. Όταν παραμετροποιείτε το loadout, στην συγκεκριμένη επιλογή μπορείτε να αφαιρέσετε την δυνατότητα Bullet-time και να προσθέσετε μία άλλη όπως για παράδειγμα το Triger-Happy που ανάλογα το επίπεδο της μπάρας δίνει διάφορα όπλα (στο τέλος δίνει ένα overpowered Grenade Launcher). Τα άλλα bursts είναι αρκετά έξυπνα, με ένα εκ των οποίων να κάνει το όνομά σας να φαίνεται πράσινο στους αντιπάλους, παραπλανώντας τους ότι βρίσκεστε στην ίδια ομάδα! Θεότρελο, αλλά όντως υπάρχει!
Το multiplayer ειναι διασκεδαστικό και οι παίκτες που βρίσκονται online είναι αρκετοί. Τα ποικίλα modes σίγουρα θα σας κρατήσουν απασχολημένους, αλλά το ζουμί του τίτλου βρίσκεται στο single player. Το κατα πόσο η κοινότητα θα συνεχίζει να ασχολείται με το παιχνίδι, δεν μπορώ να το ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι θα μείνουν ελάχιστοι σε βάθος χρόνου. Είναι εξαιρετικά στημμένο το όλο σύστημα, αλλά το Max Payne είναι κατά κόρον single-player τίτλος και το multiplayer δεν θα είναι σε καμία περίπτωση αυτό που θέλει να παίξει κανείς αγοράζοντας τον τίτλο. Απλά είναι καλό να υπάρχει ώστε να ολοκληρώνει την δημιουργία της Rockstar.
Οπτικοακουστικός τομέας
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι εκπληκτικά σε κάθε περίπτωση, και επιτρέψτε μου να τα χαρακτηρίσω σαν τα καλύτερα που έχουμε δει στο Xbox 360. Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή θα σκέφτεστε το Gears of War 3 σαν ορόσημο γραφικών, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι το Max Payne 3 είναι τεχνολογικά πιο άρτιο, με φωτεινότερα χρώματα και πιο ζωντανά animation (κάτι που συγγαταλέγεται στα αρνητικά του Gears). Η μηχανή της Rockstar, RAGE, έχει αναδείξει πολλούς τίτλους στο παρελθόν (GTA, Read Dead Redemption), αλλά η πραγματική της δύναμη φαίνεται εδώ, σε ένα γραμμικό παιχνίδι. Αυτό συμβαίνει γιατί η μηχανή δεν χρειάζεται να δημιουργεί μεγάλες και αχανείς εκτάσεις, αφήνοντας την Rockstar ελεύθερη να προσθέσει μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο περιβάλλον και τους χαρακτήρες χωρίς τεχνικές επιπτώσεις(λέγε με και tearing ή framedrop). Οι υφές είναι υψηλής ανάλυσης, το aliasing δύσκολα αντιληπτό (ακόμα και στην 46ων ιντσών τηλεόραση που δοκιμάστηκε το παιχνίδι), το draw distance δεν δημιουργεί προβλήματα ακόμα και στα μεγαλύτερα επίπεδα, και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι που καταφέρνει να διατηρήσει το framerate σταθερό ανεξαρτήτως του χαμού που λαμβάνει χώρα στην οθόνη! Πραγματικά εντυπωσιακό! Πολλές πηγές στο internet αναφέρουν ότι και η έκδοση του PS3 είναι εξίσου καλή, με την RAGE να μην αντιμετοπίζει τα ίδια προβλήματα που αντιμετόπιζε στα GTA IV και Red Dead Redemption.
Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει όμως, είναι το ρευστό animation που χαίρεται κανεις να βλέπει. Παντα και παντού, οι κινήσεις των χαρακτήρων είναι εξαιρετικές και άκρως φυσικές. Ρεαλιστικό είναι επίσης και το animation που πεθαίνει ο Max (πέθανα αρκετές φορές να πω την αλήθεια :P), ενώ χάρμα οφθαλμών είναι οι σκηνές που δείχνουν τον θάνατο του τελευταίου αντιπάλου σε αργή κίνηση, με τις σφαίρες να διαπερνούν το σώμα τους και το αίμα να σκορπίζεται στο περιβάλλον γύρω τους.
Τα πρόσωπα των χαρακτήρων είναι καλοσχεδιασμένα, με τον Max να είναι εμφανώς γερασμένος και με τις επιπτώσεις της χρήσης αλκοόλ και παυσίπονων να είναι χαραγμένες στο πρόσωπό του. Πέρυσι τέτοιον καιρό, η Rockstar έθεσε νέα στάνταρ στις εκφράσεις των προσώπων, με την πρωτοποριακή τεχνολογία του L.A. Noire, αλλά δυστυχώς η εκπληκτική τεχνολογία δεν χρησιμοποιείται στο Max Payne 3, και οι εκφράσεις είναι πιο πλαστικές χωρίς να μπορούν να θεωρηθούν, ωστόσο, μέτριες. Η δουλειά που έχουν κάνει είναι υπερβολικά καλή, αλλά και πάλι πρόκειται για ένα βήμα πίσω (λογικό βέβαια, αφού αναπτύσσεται αρκετό καιρό, πριν καν η τεχνολογία παρουσιαστεί από την αήμνηστη Team Bondi).
Η μουσική.. Αχ, η μουσική.. Όλα είναι υπέροχα σχεδιασμένα, με την μουσική να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα. Ειδικά τα σημεία που το soundtrack ηχεί στα αυτιά μας, είναι μαγικά και τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τον οργασμό συναισθημάτων… Οι φωνές είναι άριστες, με τον James McCaffrey(πρόσφατη εμφάνιση σαν Thomas Zane στο Alan Wake) να αναλαμβάνει ξανά τον ρόλο του Max Payne.
Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι τα cutscenes είναι in-game και δένουν πολύ καλά με το gameplay, αφού η εναλλαγή τους γίνεται στιγμιαία και πολύ ομαλά! Στο κανονικό playthrought δεν υπάρχει κανένα loading, αφού η φόρτωση της επόμενης περιοχής γίνεται στο background όταν εμείς παρακολουθούμε κάποιο cinematic. Πραγματικά ευφυές και σίγουρα πολύ βασικό αφού η πορεία είναι ενιαία και χωρίς παύσεις.
“I thought it was over. I was alive and my loved ones were dead. It wasn’t over.”
Κλείνοντας, από την βαθμολογία μπορεί κάποιοι να με πουν υπερβολικό, αλλά ο βαθμός που επέλεξα αντικατροπτίζει την εντύπωση και την γνώμη ενός πραγματικού φαν της σειράς Max Payne, ο οποίος μέχρι το τελευταίο λεπτό ήταν καχύποπτος με την ανάπτυξη του παιχνιδιού από την Rockstar αντί για την Remedy. Έχω δει πολλά σχόλια παικτών, οι οποίοι παραπονιούνται για τα πολλά cutscenes, και σε ένα βαθμό θα συμφωνήσω, αφού πολλά είναι αχρείαστα. Πολλοί θα πούνε ότι η εξέλιξη στο gameplay είναι ελάχιστη, και θα έχουν και δίκιο. Όμως η Rockstar παρέδωσε ένα γνήσιο Max Payne, όχι ένα videogame που απλά εκμεταλεύεται το όνομα που έχτισε τα προηγούμενα χρόνια. Κατά βάθος θέλω να δώσω στον Max το δεκάρι, αλλά η απουσία του Sam Lake είναι εμφανής στα σημεία και για αυτό θα περιοριστώ στο 9.5..
Είχα πολύ καιρό να παίξω ένα παιχνίδι και να χάνω την αίσθηση του χρόνου γύρω μου, χωρίς να με κουράζει στο ελάχιστο. Το Max Payne 3 είναι από αυτά τα παιχνίδι που όταν πατάς το “play” η ώρα είναι 9 το πρωί, και 10 λεπτά μετά πλησιάζει η ώρα για το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ενώ τα ατελείωτα credits κυλάνε.. Παιχνιδάρα με τα όλα της! Ακόμα κάθεστε; Max is back bitchez!
Το Max Payne 3 κυκλοφορεί ήδη στα καταστήματα για Xbox360 και PS3, ενώ την 1η Ιουνίου αναμένεται για PC.
