Assassin’s Creed: Liberation HD

Εν αρχή ην το Assassin’s Creed III: Liberation στο PS Vita και ήταν καλό. Και μετά η Ubi αποφάσισε να το μεταφέρει στις home consoles. Και το αποτέλεσμα δε τη δικαίωσε καθόλου.

Η ιστορία που προσπαθεί πολύ άγαρμπα να παρουσιάσει το Liberation HD θα ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα αν δεν ήταν τόσο portable oriented. Τι θα πει αυτό; Μιας και ο τίτλος φτιάχτηκε για το Vita είναι στημένος να παίζεται on-the-go, βάσει της φιλοσοφίας της κονσόλας. Έτσι οι αποστολές είναι μικρές, σχεδόν ρηχές, οι διάλογοι κοφτοί κι αυτοί και η συνέχεια πάει περίπατο μαζί με τον gamer. Τα συνεχόμενα flashbacks και οι σπόντες στο σενάριο το καθιστούν κουραστικό και επαναλαμβανόμενο μιας και η δομή είναι τόσο χαοτική που η μπάλα χάνεται εύκολα από το πρώτο κιόλας sequence (από τα 10 συνολικά).

Η Aveline έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει σε full παιχνίδι και είναι ένα από τα ελάχιστα σημεία που δε βαλτώνουν στον τίτλο. Μαζί της σώζεται κάπως το σύστημα με τα Personas, τις μεταμφιέσεις δηλαδή της ηρωίδας ώστε να ταιριάζει στις εκάστοτε αποστολές ώστε να πετύχει ευκολότερα το σκοπό της. Η λαίδη aveline θα μπει ευκολότερα σε μια έπαυλη ενώ η σκλάβα δε θα “χτυπάει στο μάτι” των φρουρών αν πάει στο λιμάνι ή την αγορά. Φυσικά όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές παράλληλα με τη μέση λύση, την αμφίεση του Assassin.

Το πιο άσχημο μέρος είναι οι μηχανισμοί. Το Liberation δεν αξιοποίησε καθόλου τη δύναμη του Vita και σίγουρα το HD ούτε καν ζεσταίνει τους επεξεργαστές των PC και PS360 μιας και είναι τόσο επιφανειακά δομημένο που φαντάζει χαζό. Το πρόβλημα με το χειρισμό που διακρίνει όλα τα παιχνίδια της σειράς είναι μάλλον στη χειρότερη μορφή του εδώ, παρέα με ένα στρατό από φρουρούς που κάνουν τους Storm Troopers να φαίνονται Rambo. Εξηγούμαι. Αν οι φρουροί καταλάβουν την Aveline υπάρχουν δύο πιθανές εκβάσεις. Ή θα σταματήσουν να την ψάχνουν μέσα σε 10 δευτερόλεπτα χωρίς λόγο ή θα μπουν σε μάχη. Η μάχη βέβαια είναι η γνωστή, ένας ένας με τη σειρά ώστε να “φάνε” το counter attack. Τουλάχιστον τα animations είναι θεαματικά.

Τεχνικά ο τίτλος χωλαίνει. Τα γραφικά ναι μεν είναι σε καλή ανάλυση αλλά αρκετά εφέ είναι εκτός τόπου και χαλάνε το immersion. Παραδείγματος χάρη στην αρχή η θολούρα από το flashback ή τα ροδοπέταλα-στάχτη-ιπτάμενα πολύγωνα που βρίσκονται παντού στη μέτρια σχεδιασμένη Νέα Ορλεάνη. Ο ήχος είναι στα ίδια επίπεδα. Η μουσική επένδυση ίσως επιπλέει μα το lip sync είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτό που αρμόζει στον τίτλο του παιχνιδιού.

Εν τέλει, το port ήθελε αρκετό ακόμη καιρό polishing ώστε να φτάσει σε αξιοπρεπές επίπεδο και όχι απλά “HD” textures. Αρκεί για τους hardcore fans της σειράς αλλά ως εκεί.

Θετικά: Ενδιαφέρον Personas system, η Aveline

Αρνητικά: Χειρισμός, ασυνέχειες στην ιστορία

Βαθμός: 4.8

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.