Transistor

H Supergiant, το studio που μας έδωσε το άπταιστο Bastion, επιστρέφει με το νέο του δημιούργημα, το Transistor. Στα ίδια πατήματα και με αρκετές βελτιώσεις, ο τίτλος εντυπωσιάζει. Ας δούμε πως τα καταφέρνει.

Η ιστορία του τίτλου τοποθετείται στην Cloudbank, μια φουτουριστική πόλη, περίπου σαν το Neo Paris του Remember Me. Η ηρωίδα, Red, είναι τραγουδίστρια στην όπερα της Cloudbank. Η Red έχει χάσει τη φωνή της όταν βρίσκει το Transistor, ένα μυστηριώδες great sword. Η πόλη έχει καταληφθεί από την Process, μια ρομποτική στρατιά που δρα με εντολές μιας ομάδας ονόματι Camerata. Η Red και το Transistor ξεκινούν να σώσουν την πόλη και να ξαναβρούν τη φωνή της πρωταγωνίστριας.

Η ενδιαφέρουσα ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από πολλά logs ενώ εκεί που το παιχνίδι λάμπει είναι το σύστημα μάχης. Το Transistor αποκτά skills (Functions) όσο προχωράμε στο παιχνίδι ενώ κάθε skill προέρχεται και από ένα σημαντικό πολίτη της Cloudbank. Έτσι μαθαίνουμε το βάθος της ιστορίας της πόλης ενώ συνθέτουμε το παζλ της πλοκής. Το Transistor μπορεί να “φοράει” μέχρι 4 επιθέσεις-κινήσεις ενώ κάθε κίνηση μπορεί να δεχθεί 2 power-ups παρέα με μερικά γενικά passives. Όλες οι κινήσεις που βρίσκουμε μπορούν να λειτουργήσουν με οποιαδήποτε από τις 3 ιδιότητες. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως τα πιθανά builds/τακτικές είναι κάτι παραπάνω από “πολλές”. Αν αναλογιστούμε και την επιλογή για πάγωμα του χρόνου, οι τακτικές πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Πατώντας το Space κατά τη διάρκεια της μάχης ο χρόνος παγώνει και μπορούμε να κανονίσουμε τις επόμενες κινήσεις και επιθέσεις της Red με εμβέλεια περίπου 5 δράσεις. Τα πιθανά Combos κινήσεων είναι αρκετά, κάθε εχθρός έχει διαφορετικές αδυναμίες και ποτέ δεν υπάρχει ένα build που να κάνει για όλα.

Ο τίτλος παρουσιάζει μεγάλη ευελιξία μιας και σε κάθε ένα από τα συχνά check points μπορούμε να κάνουμε πλήρες respec της Red. Επίσης η Red δεν πεθαίνει εύκολα. Αυτό όμως είναι ίσως χειρότερο από το να πέθαινε και να εμφανιζόταν ξανά στο check point. Γιατί; Γιατί όταν η μπάρα ζωής αδειάσει η Red χάνει μια από τις 4 κινήσεις του Transistor. Η κίνηση ξεκλειδώνει πάλι μετά από 2 check points οπότε αν δεν παίξουμε σωστά τα χαρτιά εύκολα ξεμένουμε με ελάχιστες επιλογές στη μάχη. Γενικά το gameplay, όπως καταλαβαίνουμε, βασίζεται πάρα πολύ στη μάχη και έτσι αποκτά μεγάλο βάθος.

Η παρουσίαση του τίτλου είναι εξαιρετική. Η Supergiant μας καλόμαθε με το Bastion και τώρα φέρνει τα πράγματα ακόμη πιο ψηλά. Τα γραφικά είναι μια μίξη από “χειροποίητα” και cg με αρκετά εφέ, κυρίως φωτός. Έχουν πολλές λεπτομέρειες και δένουν απόλυτα με το cyberpunk σκηνικό της Cloudbank και των Process. Μοναδικό παράπονο πως σε ορισμένες μάχες τα κτήρια κρύβουν λίγα μέρη της αρένας. Ο ήχος. Ο ήχος είναι μοναδικός. Κι εδώ έχουμε αφήγηση όπως στο Bastion και η μουσική παίζει από jazz σε οπερικό ροκ με όμορφα εφέ και ambients. Ο χειρισμός απλός και άμεσος, τίποτα το μεμπτό.

Κλείνοντας αυτή την παρουσίαση, το Transistor είναι ένα παιχνίδι που συνεχίζει άξια την κληρονομιά του Bastion, τα κάνει όλα καλύτερα και εγκαθιστά τη Supergiant ως ένα αξιοσέβαστο studio που μάλλον θα μας δώσει κι άλλα εξαιρετικά πράγματα στο μέλλον. Δείτε το οπωσδήποτε!

Θετικά:Παρουσίαση, σύστημα μάχης

Αρνητικά:Κάπως σκοτεινό κατά τη μάχη

Βαθμός: 8.3