This War of Mine: The Little Ones

Το This War of Mine ήταν ένα παιχνίδι που εδώ στο xgamers το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή, ενάμιση περίπου χρόνο πριν όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Σήμερα, έχουμε το δεύτερο παιχνίδι της σειράς, το οποίο -αν και όχι καθαρόαιμο sequel- προχωράει αρκετά βήματα το franchise.

Όσοι έχετε ασχοληθεί με τον τίτλο του 2014, ξέρετε πάνω κάτω τι πρέπει να περιμένετε από το The Little Ones. Μία διαφορετική προσέγγιση του πολέμου, μακριά από χαρακώματα, τους πυροβολισμούς και τα αιματοβαμμένα πεδία μάχης. Στο This War of Mine στο επίκεντρο του πολέμου δεν είναι κάποια ομάδα στρατιωτών, αλλά μία ομάδα κατοίκων που προσπαθούν να επιβιώσουν. Και στο Little Ones τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ζόρικα όταν ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό υπάρχουν και παιδιά που επιζητούν προστασία εν καιρώ κρίσης.

Το This War of Mine: The Little Ones δεν επαναπροσδιορίζει το είδος των 2D adventures σε επίπεδο gameplay. Κατά την διάρκεια της ημέρας χειρίζεστε τους χαρακτήρες του καταλύματος και προσπαθείτε να καλύψετε βασικές ανάγκες επιβίωσης, όπως το στήσιμο κρεβατιών και την αναβάθμιση του καταφυγίου σας, ενώ το βράδυ πρέπει να βγείτε έξω ώστε να ψάξετε για προμήθειες (σημειώνουμε πως τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά και πρακτικά είναι άχρηστα και μας δυσκολεύουν να επιβιώσουμε, για αυτό να μην κάνετε παιδιά). Και εκεί είναι στην ουσία όλο το ζουμί του gameplay.

Βγαίνοντας στον έξω κόσμο για αναζήτηση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης έρχεστε αντιμέτωποι με μία σειρά από δύσκολες αποφάσεις. Αξίζει να σκοτώσω έναν άνθρωπο αν με την τροφή του μπορώ να συντηρήσω 5; Να κλέψω γάζες και φάρμακα από έναν υγιή για να σώσω κάποιον που τα έχει άμεσα ανάγκη; Να προσφέρω καταφύγιο σε έναν ακόμη που χτύπησε την πόρτα όταν αυτός ενδεχομένως να κάνει την επιβίωση και της υπόλοιπης ομάδας ακόμη δυσκολότερη; Όλες αυτά τα διλήμματα είναι καθημερινότητα στην εμπόλεμη καθημερινότητα του The Little Ones, και η κάθε σας απόφαση θα έχει και τα αντίστοιχα ηθικά αντίκτυπα. Στον ενάμιση μήνα που διαρκεί συνήθως ο πόλεμος κατά το playthrough θα δείτε χαρακτήρες να πεθαίνουν. Είτε να δολοφονούνται, είτε να αυτοκτονούν.

Εκεί που θα ήθελα να σταθώ λίγο είναι στο γεγονός ότι τα παιδιά δεν πεθαίνουν. Σίγουρα είναι πολύ λεπτό αυτό το θέμα και πιθανότατα μία τέτοια απόφαση να οδηγούσε σε κοινωνική κατακραυγή κατά της ομάδας ανάπτυξης, αλλά από την στιγμή που πάρθηκε η απόφαση να συμπεριλάβουν παιδιά, θα έπρεπε να συμβαδίσει με την αληθοφάνεια του υπόλοιπου παιχνιδιού. Γιατί δεν είναι δα και τόσο λιγότερος άρρωστος ο θάνατος ενός μικρού παιδιού από ασιτία και την αφαίρεση της ζωής ενός αδύναμου παππού για να πάρουμε μια σοκολάτα.

Κλείνοντας σιγά σιγά οφείλουμε να δώσουμε ξανά αρκετά εύσημα στην 11bit για το εξαιρετικό art direction και την ατμόσφαιρα που έχει προσδώσει και σε αυτόν τον τίτλο. Τα χρώματα στην παλέτα του γκρι δίνουν στο παιχνίδι την απόκοσμη αισθητική του πολέμου, ενώ η μουσική επένδυση δένει τέλεια με το γενικότερο ύφος. Η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε και μερικά voice overs στους χαρακτήρες, αλλά ίσως να οι απαιτήσεις μας να είναι υπερβολικές για ένα παιχνίδι από μία μικρή ομάδα που κυκλοφορεί στα 30€.