Deus Ex: Mankind Divided

Το Mankind Divided είναι συνέχεια του Human Revolution, και ιστορικά πέφτει πριν το κλασσικό Deus Ex. Πάμε!

Η ιστορία ξεκινάει με τον γνωστό άγνωστο Adam Jensen να πέφτει σε ένα μισοφτιαγμένο ξενοδοχείο (μάλλον) στο Dubai, εν έτει 2029, για να σταματήσει μια συναλλαγή όπλων. Η φάση πάει στραβά και γενικά γίνεται χαμός. Η αμέσως επόμενη Playable σκηνή έχει τον Adam στο διαμέρισμά του στην Πράγα, χωρίς κανένα augmentation και με στόχο να βρει έναν τύπο για να του επαναφέρει τις δυνάμεις και ανακαλύπτει πως στο σώμα του Jensen έχουν εγκατασταθεί και κάποιες πειραματικές βελτιώσεις οι οποίες ως τώρα ήταν κλειδωμένες. Κοινώς, παίζουμε μια τούμπανη αποστολή και μετά είμαστε level 0 οπότε πρέπει να ξαναφτιάξουμε τον χαρακτήρα. Κλισέ. Το σενάριο λέει πως η οργάνωση του Adam, Task Force 29 έχει χαλάσει, και μέσα έχουμε Illumiati να κινούν τα νήματα. Ο πρωταγωνιστής ξεκινά λοιπόν μια αναζήτηση της αλήθειας, που θα τον φέρει αντιμέτωπο με κακούς, με καλούς, να μην ξέρει τι να πιστέψει και άλλα τέτοια. Γενικά η ιστορία είναι ρηχή, με πολύ μπλα μπλα και δεν κρατάει το ενδιαφέρον.

Το gameplay του τίτλου είναι εφάμιλλο του Human Revolution. Προσεγγίζουμε είτε με stealth ή Rambo-style κάθε περίπτωση. Τα augments ναι μεν βοηθούν, μιας και τα αναβαθμίζουμε όπως θέλουμε, αλλά δεν κάνουν μεγάλη διαφορά. Το cover based σύστημα είναι αρκετό για να μη μας πάρει ποτέ κανείς χαμπάρι. Τα όπλα κι αυτά αναβαθμίζονται, αλλάζουν τύπο πυρομαχικών και παίρνουν εξαρτήματα, κι εδώ έχει σημασία καθώς έχουμε αρκετούς τύπους βλημάτων για κάθε περίπτωση. Η προοπτική είναι πρώτου προσώπου.

Και ερχόμαστε στην πληγή του τίτλου. Τη μεγαλύτερη δηλαδή. Τον κόσμο. Έχουμε αυτό το στυλ ανοιχτού-αλλά-όχι-και-πολύ κόσμου, όπου μπορούμε να κάνουμε τις βόλτες μας ίσα ίσα ώστε αν θέλουμε να το παίξουμε stealth να έχουμε ένα δεύτερο σοκάκι να τρυπώσουμε αλλά ως εκεί. Δεν είναι δηλαδή ευθεία, δεν είναι αχανές, είναι κάπου στη μέση. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά χαλάει για δύο λόγους. Αρχικά, δεν υπάρχει lore. Μπορεί να μπούμε σε πέντε διαμερίσματα, να βρούμε εφημερίδες και ebooks αλλά τίποτα δεν έχει σημασία, αφού όλα λένε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Οι NPCs δε μιλάνε, οι χώροι μοιάζουν κενοί. Δεύτερος λόγος, έλλειψη ρεαλισμού. Συνέπειες για διάρηξη υπάρχουν μόνο αν η περιοχή εξυπηρετεί κάποιο quest. Μόνο εκεί έχουμε ασφάλεια και συναγερμούς. Αν ανοίξω ένα διαμέρισμα και αρχίσω να σηκώνω ο,τι σηκώνεται, να μετακινώ ό,τι μετακινείται και να πουλάω ό,τι πωλείται δε θα μου πει κανείς τίποτα…τι κι αν το διαμέρισμα έχει μέσα τρεις ενοίκους να με κοιτούν γνωρίζοντας πως για να μπω χάκαρα την κλειδαριά τους!!!

Και μου δίνω πάσα. Hacking. Ένας μηχανισμός που ανά τα χρόνια ή χρησιμοποιείται άψογα ή απαίσια. Εδώ έχουμε τη δεύτερη περίπτωση. Στο μέλλον για να hackάρεις κάτι πρέπει απλά να ενώσεις μπλε κουκίδες που είναι στη σειρά ώστε να φτάσεις στην πράσινη που είναι το τέλος. End of story. Το μόνο έξυπνο πράγμα στο σύστημα hacking του Mankind Divided είναι το Breach. Τι είναι το Breach; Ένα ξεχωριστό mode, πέρα από το story. Βασίζεται στην ίδια λογική του “τελίτσα = data node και πάρτα όλα και φτάσε στο τέλος” αλλά με twist. Εδώ μπαίνουμε κανονικά στο “pc” σε πρώτο πρόσωπο, με τα όπλα και τα όλα, και πρέπει να πάρουμε τα nodes και να βρούμε το δρόμο διαφυγής από το τερματικό πριν βαρέσει συναγερμός και πέσει Lockdown. Και όλα αυτά με bonus multipliers, χρόνο, πόντους, εχθρούς, leadeborards, unlockables και τέτοια ωραία. Ίσως η ένταση του Breach αντισταθμίζει το χασμουρητό του main story!!! Βέβαια κι εδώ δεν είναι όλα ρόδινα, αφού ο σέρβερ της Square Enix συχνά-πυκνά τρώει DC και δεν καταχωρούνται οι χρόνοι…

Τεχνικά, το παιχνίδι παίρνει ένα “Μέτριο” με τόνο. Ενώ τα γραφικά είναι όμορφα με καλούς φωτισμούς και λεπτομέρειες, τα ingame cutscenes είναι γεμάτα screen tearing και χαμένα frames. Ο ήχος μέτριος προς αδιάφορος, τα εφέ βαρετά. Τέλος, ο χειρισμός. Για κάποιο λόγο οι δημιουργοί αποφάσισαν να αλλάξουν τελείως το mapping από το Human Revolution, με αποτέλεσμα οι ίδιες κινήσεις να έχουν τελείως διαφορετικά πλήκτρα. Καμία λογική. Και να σημειωθεί και το χειρότερο, το άλμα. Ένα στα τρία άλματα (χοντρικά) απλά δε λειτουργεί και ο Adam δεν πιάνεται ποτέ από τις άκρες των μπαλκονιών. Κάτι πάει στραβά…

Κλείνοντας, το Deus Ex: Mankind Divided είναι ένα μέτριο παιχνίδι. Περνάει την ώρα αλλά δε δημιουργεί τα συναισθήματα που θα περιμέναμε. Προσωπικά μου έβγαλε την αίσθηση πως προσπαθεί να γίνει Dishonored αλλά κάπου στην πορεία έχασε το δρόμο του. Προτείνεται στους fans της σειράς και σε όσους θέλουν ένα FPS πιο εξεζητημένο από τα run ‘n’ gun του σωρού.

Deus Ex: Mankind Divided

6.9

Βαθμός

6.9/10

Θετικά

  • Ενδιαφέρον leveling
  • Επιλογές προσέγγισης αποστολών
  • Τα Breaches

Αρνητικά

  • Μέτριος τεχνικός τομέας
  • Αδιάφορη ιστορία
  • Δίνει αίσθηση ξαναζεσταμένου φαγητού

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.