Pharaonic

Το Pharaonic η αλήθεια είναι πως δεν το ήξερα μέχρι που έπρεπε να το μάθω. Πρόκειται για ένα side scrolling action rpg, ένα παραπαίδι του Dark Souls βασικά αλλά σε 2.5 διαστάσεις. Και όχι 2.5 γιατί στο δρόμο μας έχει βάθος, αλλά γιατί στρίβουν οι ευθείες και παίρνουμε άλλες κατευθύνσεις.

Η ιστορία είναι λίγο πολύ αδιάφορη και κονσέρβα. Ένας φυλακισμένος ξυπνάει από μια θεότητα για να σκοτώσει τον κακό μπλαμπλα. Ο τίτλος εστιάζει θεωρητικά στο gameplay του. Το οποίο είναι ολίγον τι κλούβιο. Let me explain.

Έχουμε κλασσικά 4 σκανδάλες. Βαριά και ελαφριά επίθεση, parry και ασπίδα. Και roll στο Α για τους XBoxάκηδες, Χ για τους PSάκηδες. Από τους οχτρούς μαζεύουμε memories, πέφτουν αν χάσουμε και μένουν εκεί για να τις μαζέψουμε αφού ξυπνήσουμε στο shrine. Τα potions είναι λίγα και ξαναγεμίζουν ή σε πηγή ή σε shrine. Οι εχθροί αρκετοί και δύσκολοι. Καλά ως εδώ. Που είναι το κακό όμως.

Στην προσπάθειά του ο τίτλος να κερδίσει σε διάρκεια ζωής κάνει κάτι μαγικό. Σε κλειδώνει σε περιοχές μέχρι να νικήσεις όλους τους εχθρούς που εμφανίζονται μαγικά. Οκ, έστω, platformer είναι, τύπου. Οι εχθροί θέλουν ΠΟΛΥ ξύλο. Ο πρώτος που συναντάμε θέλει 6-7 χτυπήματα και όσο προχωράμε αυτά γίνονται περισσότερα. Από την άλλη ο ήρωάς μας με 3 σφαλιάρες βγαίνει πιο νοκ άουτ κι από τον Απόλλο στη μάχη με τον Ιβάν Ντράγκο. Αλλά αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι πως δεν υπάρχει level up. Δεν υφίσταται xp bar, attributes και η μαγεία είναι ανύπαρκτη μέχρι σχεδόν τα μισά του παιχνιδιού.

Όπως καταλαβαίνετε μιλάμε για ένα αποτέλεσμα hardcore πλην όμως μονότονο. Δεν είναι για όλους. Ένα από τα πταίσματα που αφήνουν παράξενη γεύση είναι τα μεγέθη. Η οθόνη είναι στενή, οπότε κάνουμε αγώνα για να φτάσουμε από τη μία άκρη ενός σοκακιού στην άλλη και δε χωράει πολλά πολλά. Οι εχθροί είναι ογκώδεις. Αν δείτε κάτι πιο μεγάλο από τον ήρωα…είναι είτε boss ή δύσκολο mob. Σίγουρα πράγματα.

Στα θετικά, τα γραφικά είναι χαριτωμένα και καλά σχεδιασμένα και ο χειρισμός σχεδόν καλός. Ο ήχος ψιλοαδιάφορος, κανένα κομμάτι του score δεν αποτυπώνεται στη μνήμη. Κλασσικά έχουμε hitbox για τα πανηγύρια, ειδικά στα bosses. Το “ω αλήθεια τώρα παιχνίδι; δε ρόλαρα και έφαγα Damage ενώ είχα φτάσει στην πλάτη του;*” είναι στανταράκι.

Κλείνοντας, το Pharaonic δεν είναι “κακό”. Είναι ιδιόμορφο. Αν έπρεπε να μαντέψω, βγήκε λίγο βεβιασμένα. Με 2-3 πιο προσεγμένα features θα ήταν άρτιο.

*%$^#*^$*&#$^*#τη&($*#και τον &^&_)(%$ για %#παιχνίδι

Pharaonic

0.00
7.5

Βαθμός

7.5/10

Θετικά

  • Δύσκολο
  • Ευχάριστο οπτικά

Αρνητικά

  • Μονότονο
  • Τρύπες στο rpg σύστημα

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.