Tom Clancy’s Rainbow Six Siege

Πέντε εναντίον πέντε. Αμύνεσαι ή πολιορκείς. Το νέο Rainbow Six είναι ίσως από τα καλύτερα online fps που έχουμε δει.

Πριν πάμε στο ζουμί, έχουμε δύο “δευτερεύοντα” modes να συζητήσουμε. Πρώτο είναι το “solo”, ονόματι Situations. Εδώ ξεκινάμε από τα εύκολα και πάμε κλιμακωτά στα δύσκολα σε αποστολές ενός ατόμου με σκοπό να τελειοποιήσουμε την τέχνη του Siege. Τίποτα συναρπαστικό και μάλλον μοναχικό και κάπως αδιάφορο. Βοηθάει όμως. Έπειτα έχουμε το Terrorist Hunt. Εδώ 5 παίκτες (ή ένας Lone Wolf) παίζουν matches εναντίον bots (για εξάσκηση κυρίως) σε τρία επίπεδα δυσκολίας.

Και πάμε στο ζουμί. Το multiplayer. Δύο ομάδες κονταροχτυπιούνται για κυριαρχία σε αγώνες γεμάτους ένταση και αγωνία. Τα πιθανά σενάρια “αφόπλισε τη βόμβα” ή “σώσε τον όμηρο” μπορεί να ακούγονται απλά αλλά το στήσιμο του τίτλου κάνει τη δράση ανεπανάληπτη σε κάθε παρτίδα. Σε αυτό συμβάλουν δύο παράγοντες. Πρώτον, κάθε φορά η θέση του ή των objectives αλλάζει στο χάρτη, οπότε ποτέ δεν ξέρεις τη σωστή προσέγγιση. Δεύτερον, οι operators. Τα classes, αν θέλετε. Έχουμε 5 Units -SAS, FBI SWAT, GIGN, SPETSNAZ, GSG 9- και καθένα 2 attackers και 2 defenders. Μάνι-μάνι 10 επιθετικούς και άλλους 10 αμυντικούς, καθένας με το δικό του gear. Αν προσθέσουμε και τις αναβαθμίσεις – παραλλαγές σε σκόπευτρα κτλ πάμε μακριά. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως κάθε παρτίδα (και το εννοώ με την απόλυτα σκακιστική έννοια) είναι διαφορετική. Ας το πάμε λίγο από την αρχή όμως.

Αρχικά οι δύο ομάδες έχουν λίγο χρόνο να προετοιμαστούν. Αρχικά οι αμυνόμενοι καλούνται να πάρουν θέσεις και να οχυρωθούν χρησιμοποιώντας barricades σε πόρτες, συρματοπλέγματα, jammers και άλλα τέτοια. Παράλληλα οι attackers ρίχνουν στο πεδίο drones με κάμερα ώστε να ανιχνεύσουν το χώρο και να μαρκάρουν τους εχθρούς. Και το νταβαντούρι ξεκινά. Οι μεν μπουκάρουν, οι δεν κρατάνε. Αν τελειώσει ο χρόνος νικάνε οι defenders. Αν πεθάνουν και οι πέντε μιας ομάδας, χάνουν. Α και δεν έχει επανάκτηση ζωής και τέτοια. 2 σφαίρες και έφυγες.

Το Α και το Ω της μάχης είναι η επικοινωνία και η αλληλοκάλυψη και η προσοχή. Πραγματικά δε μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο εύκολο είναι να χαθεί η μάχη γιατί ο Χ παίκτης πήγε ράμπο-στάηλ ή αφαιρέθηκε για 5 δευτερόλεπτα. Κάθε κίνηση παίζει ρόλο, κάθε ήχος έχει σημασία.

Πάσα από τη σημασία του ήχου και πάμε στα τεχνικά. Ο ήχος. Αχ ο ήχος. Κάθε πανοπλία κάνε άλλα κλίνκι-κλίνκι, κάθε όπλο, κάθε βηματισμός ακούγονται. Έχουμε εξαίσιο ήχο, χωρίς μουσικές και φιοριτούρες. Έτσι ο ρεαλισμός ανεβαίνει πακέτο με την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Έπος. Τα γραφικά είναι πολύ όμορφα, συμβαδίζουν με την εποχή και όπου πρέπει εντυπωσιάζουν (οι τοίχοι που σπάνε από σφαίρες είναι όλα τα λεφτά) αλλά χωρίς να κερδίζουν το δεκαράκι.

Κλείνοντας, το review δεν έχει βαθμολογία επίτηδες. Τεχνικά ο τίτλος πάει καλά, το gameplay παίρνει σχεδόν άριστα, μα μιας και πρόκειται για ένα κατεξοχήν online παιχνίδι στα όρια του moba, δεν μπορούμε να πούμε πόσο καλός είναι για κάθε παίκτη. Αξίζει πάντως. Δείτε το. Με premade ομάδα όμως, για 120% διασκέδαση (ή καταστροφή φιλιών).

 

Rainbow Six Siege

0

Βαθμός

0.0/10

Θετικά

  • Εξαιρετικός ήχος
  • κλιμακούμενη ένταση σε κάθε γύρο

Αρνητικά

  • Χωρίς συνεννοήσιμη ομάδα η νίκη μοιάζει αδύνατη
  • οι solo αποστολές είναι αδιάφορες

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.