Prison Break: The Conspiracy

Η σειρά Prison Break ήταν μία σειρά που σημάδεψε την ζωή μου, απο την πρώτη στιγμή, παρόλο που ο τέταρτος κύκλος ήταν λίγο πολύ μόνο για το χρήμα, χωρίς να προσφέρει τίποτα. Μπορώ να πω και με σιγουριά ότι το παιχνίδι Prison Break: Conspiracy, με σημάδεψε και αυτό. Δηλαδή πήρε ένα όπλο, και άρχισε να με γαζώνει αλύπητα. Το γιατί φαίνεται προφανές. Πιστέψτε με, είναι πολύ -μα πολύ- χειρότερα τα πράγματα.

Το παιχνίδι διαδραματίζεται κατα την διάρκεια της πρώτης σεζόν, όταν ο Michael Scofield μπαίνει στην  φυλακή με μόνο σκοπό να βγάλει έξω τον αδερφό του Link Borrows. Αναμφίβολα ο πρώτος κύκλος ήταν πολύ καλός, οπότε η Deep Silver αποφάσισε προφανώς να τα καταστρέψει όλα, να πάρει το σενάριο και να χοροπηδάει ανελέητα πάνω του, να απολύει το Wenworth Miller απο πρωταγωνιστή και να προσλαμβάνει έναν άγνωστο στην θέση του.

 

 

 

Πως να καταστρέψετε (ολοκληρωτικά) μία σειρά!
Όπως σας διηγήθηκα παραπάνω, ο κύριος χαρακτήρας δεν είναι ο Μιχαλάκης, αλλά ένας ολοκαίνουριος -και εντελώς άκυρος- χαρακτήρας, που φέρει στο όνομα Tom Paxton. Αυτός ο φοβερός και τρομερός ήρωας λοιπόν, δουλεύει για την Εταιρία -μία οργάνωση του Αμέρικα- και έχει σκοπό να καταλάβει τι έχει στο μυαλό του ο Scofield. Όλα καλά μέχρι εκεί, αλλά απο εκεί και πέρα το σενάριο παίρνει την κάτω βόλτα -να ήταν και το μόνο. Αυτό που θα κάνετε είναι να συλλέγετε συνεχώς αντικείμενα για διάφορους τρόφιμους, και.. αυτό. Φαντασία μηδέν. (Το καλό που τους θέλω να αρχίσουν να φτιάχνουν σωστά παιχνίδια, γιατί δεν μου βγαίνουν μεγάλα τα review :P)
Το μόνο θετικό-καλά σχεδόν- που πρόσεξα είναι ότι οι φωνές δανείζονται απο τους πραγματικούς χαρακτήρες, κάτι που με μεγάλη μου έκπληξη το διάβασα στο internet, αφού δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο στο παιχνίδι. Οι φωνές όλων των χαρακτήρων δεν έχουν καμία φυσικότητα, με αυτή του Μιχάλη να φωνάζει ότι ο Miller είχε στο μυαλό του κανα γκομενάκι, παρά να γίνει ένας σοβαρός voice actor.. Ρε, λές να τους πότισαν τίποτα για να μην δουν το έκτρωμα που κατέληξε το παιχνίδι;

Σοβαρή φυλακή.. Ούτε στα ελληνικά ιδρύματα έτσι
Και τώρα περνάμε στο τμήμα που το παιχνίδι δίνει ρέστα (αν πληρώσετε για αυτό, να ζητήσετε ρέστα 100€ απο πενηντάρικο). Και δεν είναι άλλο απο το τόοοσο πολύ βαθύ gameplay. Τόσο βαθύ σε σημείο η φρουροί να μπαίνουν και μέσα στο πάτωμα ή να περπατούν στο ταβάνι! Βασικά απο που να ξεκινήσω;

Πρώτο και καλύτερο το σύστημα κάλυψης. Πατάμε το κουμπάκι και κρυβόμαστε μόνο σε συγκεκριμένες επιφάνειες, ενώ για να κουνηθούμε πρέπει να βγούμε απο την κάλυψη και μετά να ξανακαλυφθούμε. Πραγματικά, δεν βρίσκω λόγια να το περιγράψω. Είναι πρακτικώς αδύνατο..

 

 

 

Δεύτερο χτύπημα είναι το φοβερό AI των παικτών. Στο εύκολο επίπεδο δυσκολία, οι εχθροί είναι τυφλοί, εκτός και αν αρχίσετε να χοροπηδάτε μπροστά τους, τραγουδώντας, γεμάτος με χριστουγεννιάτικα φωτάκια και αρχίσετε να τους βαράτε. Ε, τότε θα καταλάβουν ότι κάποιος βρίσκεται κοντά τους.. Τώρα πάλι στο δύσκολο επίπεδο, οι εχθροί θα ξέρουν πάντοτε που είστε, κάνοντας αρκετά σημεία unplayable. Βρήκα μάλιστα σημείο όπου ένας φύλακας με κατάλαβε ενώ βρισκόταν πίσω απο τον τείχο. Επίσης, δεν έχετε κάποιο όπλο να τους καθαρίσετε. Απλά φεύγετε.

Τρίτο και όχι τελευταίο χτύπημα είναι το φοβερό σύστημα μάχης. Όλα τα παιχνίδια που σέβονται τον εαυτό τους έχουν αρκετά μπουνίδια. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση θα ευχόμασταν να μην υπήρχε. Οι κινήσεις μας είναι τόσο αργές, τόσο άθλιες, τόσο… ΤΌΣΟ! Έχουμε μπουνιά, μπουνιά (άλλη αυτή, η πρώτη δεν ξέρει), και μπλοκάρισμα επίθεσης. Αφού αποτελειώσουμε τον αντίπαλο -δεν θέλει και ιδιαίτερα skills βασικά- πατάμε το Y/τρίγωνο την κατάλληλη στιγμή και ο Paxton τον στέλνει στα θυμαράκια.

Κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι η ελαστικότητα μίας φυλακής υψίστης ασφαλείας. Μα καλά, βγαίνεις απο το προαύλιο, πηγαίνεις στα ιατρικά γραφεία, στον χώρο που κάθονται οι φύλακες, και κανείς δεν σας λέει τίποτα; Επίσης, πως γίνεται να κάνετε τον ταρζάν μέρα μεσημέρι, και κανείς απο τους φύλακες να μην σας καταλάβουν; Μπορείτε άνετα να σκαρφαλώσετε φράχτες, σωλήνες, τοίχους, χωρίς καν να σας καταλάβει ένας -έστω ένας- φύλακας. Ούτε στις ελληνικές φυλακές τέτοια πράγματα.

 

 

 

Πάλι καλά, που η φυλακή του Fox River έχει πολλά κοινά στοιχεία με το αντίστοιχο ίδρυμα που γνωρίσαμε κατα την διάρκεια της τηλεοπτικής σειράς, ενώ ορισμένες περιοχές θα σας θυμίσουν έντονα τον πρώτο κύκλο.

Το παιχνίδι στο μικρό επίπεδο δυσκολίας διαρκεί μόλις 3 με 5 ώρες, οπότε τα βασανιστήρια είναι αρκετά μικρά, αλλά εφόσον το βάλετε στο ύψιστο, τότε μπορεί να σας πάρει πολύ -μα πολύ περισσότερο. Ενώ το φοβερό σύστημα save μπορώ να πω ότι μου θυμίζει το πρώτο Super Mario Land (ναι αυτό που όταν το κλεισεις αρχίζει απο την αρχή)

Το παιχνίδι είναι γεμάτο απο Quick Time Events. Σαν ιδέα αυτό δεν είναι κακό, αλλα πιστέψτε με, η υλοποίησή τους είναι ίσως η χειρότερη που έχουμε δει ποτέ. Συγκεκριμένα, όλα γίνονται τόσο γρήγορα που δεν καταλαβαίνεται τι πρέπει να πατήσετε.. Εντός κλασμάτων δευτερολέπτου το ένα κουμπί θα διαδεχθεί το άλλο, ενώ σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα πρέπει να το πατήσετε, ώστε να εμφανιστεί το επόμενο κουμπί. Μιλάμε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, και προσωπικά το θεωρώ αδύνατο να το καταφέρεις με την πρώτη. (Προκαλώ τώρα να δοκιμάσει κάποιος να χτυπήσει τον σάκο του μποξ. Αν καταφέρει να τα πετύχει όλα, δίνω ένα μανταλάκι)

Αίσθημα νοσταλγίας σας περιμένει..
Τα γραφικά του τίτλου είναι πάρα πολύ ωραία για.. GameCube (άντε Gamecube HD). Η κίνηση του χαρακτήρα είναι απαράδεκτη, όπως και οι εκφράσεις των προσώπων, τα μοντέλα θυμίζουν πολύ σειρά κινουμένων σχεδίων, ενώ οι ήρωες φαίνονται κάπως… πρησμένοι. Τα textures του δέρματός τους πιστεύω ότι κυμαίνονται στο ίδιο επίπεδο με τα παιχνίδια Barbie (έστω Hannah Montana), ενώ οι φυσικές του παιχνιδιού δίνουν μαθήματα.. Ο Tom μπορεί να αναρριχηθεί με ευκολία σε όλα τα κίτρινα πράγματα (έμμεση διαφήμιση στο 11880;), ενώ η μετάβαση απο το ένα στο άλλο είναι τόσο απότομη που κανείς θα νόμιζες ότι πετάει. Το clipping είναι αρκετά μεγάλο, ενώ σε ορισμένα σημεία ο χαρακτήρας μπορεί να μπει ακόμη και ολόκληρος μέσα στο τοίχο, με μόνη λύση το “load last checkpoint”. Η κίνηση δε του ήρωα είναι τόσο φοβερή, που ορισμένες φορές φαίνεται αν γλιστράει στο πάτωμα (μέχρι και moon walk κάνει)

Πραγματικά δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό στον εαυτό μου. Πραγματικά, είναι η καλύτερη αγορά για κάποιον που αντιπαθείτε και θέλετε να τον δείτε με ψυχολογικά προβλήματα.Σίγουρα, δεν είναι παιχνίδι που αξίζει την αγορά (να σας πω την αλήθεια και τα 3€ για να το νοικιάσεις πολλά είναι).Αυτά τα ολίγα, γιατί έχω ραντεβού στον ψυχίατρο (Prison Break Conspiracy FTW) :p