Crysis 2

Crysis. Μία λέξη που ο οποιοσδήποτε θα την συνδέσει με εντυπωσιακά γραφικά, και όχι άδικα.Το Crysis ήταν ένα απο τα εντυπωσιακότερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ, και αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείοα αναφοράς σε επίπεδο γραφικών. Η ανακοίνωση ότι το Crysis 2 θα κυκλοφορήσει και στις κονσόλες έβαλε αμέσως σε σκέψεις του PC Gamers καταλαβαίνοντας με μιας ότι το παιχνίδι θα πρέπει να συμβιβαστεί στο hardware των κονσόλων που καλώς ή κακώς αριθμεί 5 χρόνια ζωής. Πράγματι. Το Crysis 2 δεν είναι το τεχνολογικό επίτευγμα της δεκαετίας. Δεν είναι το μεγαθήριο που θα ξεζουμίσει την νέα κάρτα γραφικών που κοστίζει όσο ολόκληρος ο υπολογιστής μου. Αλλά σίγουρα είναι το παιχνίδι που θα εξαντλήσει τους πόρους των κονσόλων σας προσφέροντας μία αξεπέραστη εμπειρία οπτικού τομέα και επαναστατικού gameplay. Στο review που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, θα αναλύσουμε εξωγχυστικά την κονσολάδικη version του Crysis 2.

 

Nanosuit v2

Όπως και στο πρώτο Crysis, ο χαρακτήρας χρησιμοποιεί μία ειδική στολή εν ονόματι Nanosuit, με πολλές ιδιότητες, τις οποίες θα αριθμήσουμε στην συνέχεια. Η Nanosuit όμως βάζει και τον παίκτης σε μπελάδες αφού εξωγήινοι και μία μυστηριώδης οργάνωση αποκαλούμενη “Cell” θα καταδιόκουν συνεχώς τον παίκτη.

Το παιχνίδι μας μεταφέρει στο, όχι και τόσο μακρινό, μέλλον. Εκεί, παίρνουμε τον ρόλο ενός απλού στρατιώτη με την κωδική ονομασία “Alcatraz” ο οποίος κατα την διάρκεια της ιστορίας δεν λέει κουβέντα (α ρε Miyamoto με τις επιρροές σου!). Ο απρόσωπος χαρακτήρας ωστόσο δεν είναι και ο κατάλληλος για να ταυτιστεί μαζί του ο παίκτης, αφού δεν γνωρίζει ούτε στοιχεία για την προσωπικότητά του, την ζωή του.

Το παιχνίδι όπως μπορείτε να καταλάβετε δεν είναι κάτι τόοοοσο ενδιαφέρον απο άποψη σεναρίου. Αυτό που θα σε κρατήσει μέχρι και το τέλος του single player είναι το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η στολή του χαρακτήρα και το βάθος που προσφέρει στο gameplay. Με το πάτημα ενός κουμπιού (και συγκεκριμένα του RB) θα γίνεται ημι-αόρατος, έτσι ώστε να ξεφύγετε απο τους εχθρούς χωρίς αυτοί να σας αντιληφθούν, ή να τους σκοτώσετε σιωπηλά. Επίσης, με το πάτημα του LB, η στολή θα σας προστατέψει για περιορισμένο χρονικό διάστημα απο σφαίρες, πτώσεις και εκρήξεις, κάτι πολύ σημαντικό για να σας προσφέρει λίγο χρόνο ανάπαυσης ώστε να αναπληρώσει η ζωή σας. Στο κάτω δεξιά μέρος της οθόνης, εμφανίζεται η μπάρα ενέργειάς σας. Όταν κάνετε χρήση της Nanosuit η ενέργεια αυτή θα πέφτει, έτσι ώστε να μην έχετε την δυνατότητα να χρησιμοποιείτε επ άπειρον τις ιδιότητες της στολής σας. Επίσης, η ενέργεια ελλατώνεται πιο γρήγορα αν τρέχετε ή σας πυροβολούν.

Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο ισσοροπημένα όσο ακούγονται. Η πανοπλία της στολής, όχι μόνο σας βγάζει απο την δυσκολη θέση, αλλά σας δίνει την δυνατότητα να τρέξετε μακριά απο τους εχθρούς, μέχρι το επόμενο checkpoint όπου και θα σταματήσουν να σας επιτίθονται. Απο ένα σημείο και μετά, και μετά απο πολλές ώρες παιχνιδιού, δεν θα έχετε την όρεξη να πολεμήσετε και άλλους εχθρούς, οπότε απλά θα τρέχετε με ενεργοποιημένη την λειτουργία πανοπλίας της στολής. Εδώ πρέπει να δηλώσουμε ότι στο παιχνίδι πολλές φορές υπάρχουν και άπειροι εχθροί που δεν θα σταματήσουν να έρχονται μέχρι να περάσετε την γραμμή όπου και θα συμβεί ένα scripted event.

Το παιχνίδι είναι γεμάτο απο προκαθορισμένα συμβάντα, κάτι που θυμίζει αμερικάνικη παραγωγή κακής ποιότητας. Με το που θα περάσεις το σημείο που έθεσε ο developer, ένα cutscene θα πάρει τον έλεγχο δείχνοντάς σας μία έκρηξη, ένα κτήριο ή μία γέφυρα να γκρεμίζεται ή να δείχνει έναν χαρακτήρα στον οποίο θέλει να δώσει έμφαση. Όλα αυτά χαλάνε την ροή της δράσης, και πολλές φορές είναι κουραστικά. Οι αποστολές παρουσιάζουν ποικιλία. Θα αντιμετοπίσετε εξωγήινους εισβολείς, τεράστια ρομπότ που πεθαίνουν με τα χίλια ζόρια αλλά και θα παλέψετε στο πλευρό των συμπατριωτών σας ώστε να σώσετε την χώρα και την ανθρωπότητα απο την εισβολή. Η κάθε αποστολή δίνει ελευθερία στον παίκτη. Περιορισμένη μεν, ελευθερία δε. Δεν είναι ακριβώς γραμμικό το παιχνίδι, αφού μπορείτε να επιλέξετε αν θα πάτε με stealth κινήσεις ή κατα μέτωπο επίθεση (ή όπως είπαμε, θα ακολουθήσετε την τακτική Run Forest, Run). Αν σταθείτε λίγα εκατοστά πίσω απο τον εχθρό θα μπορέσετε να του κάνετε μία stealth λαβή και να τον αποτελειώσετε ολοκληρωτικά, χωρίς αυτό να σας εγγυάται ότι οι υπόλοιποι δεν θα σας αντιληφθούν. Το AI είναι καλοδουλεμένο, αλλά πολλές φορές οι εχθροί ξέρουν ακριβώς που είστε, ακόμη και αν έχετε την Cloak λειτουργία ενεργή.

Άξια αναφοράς είναι και τα όπλα του παιχνιδιού, τα οποία παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία. Απο τα κανονικά όπλα όπως το SCAR, μέχρι και το Microwave Gun όλα έχουν την δική τους συμπεριφορά και ήχο, αν και μπορούμε να πούμε ότι δεν μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα το recoil μερικών.

Τέλος, στο παιχνίδι συναντάει κανείς πολλά bugs, μερικά απο τα οποία σε αναγκάζουν να βγει απο το παιχνίδι και να κάνει resume, αφού απο το pause menu δεν είναι εφικτή η επιλογή “load next checkpoint”

 

Ρε Crytek, θα απογειωθούν σε λίγο!

Γενικά, δεν συνηθίζω να εμένω πολύ στον οπτικό τομέα του παιχνιδιού, γιατί τον θεωρώ πάνω απ’ όλα δευτερεύον κομμάτι. Αλλά σε έναν τίτλο που έχει στην πλάτη του βαριές δηλώσεις και οι περισσότεροι απο εσάς περιμένουν να διαβάσουν το παρακάτω κομμάτι, αξίζει νομίζω μεγάλη ανάλυση το γραφικό κομμάτι.

Αρχικά, όπως είναι λογικό ο τίτλος δεν τρέχει σε native 1080p, μιας και οι κονσόλες δεν θα μπορούσαν να παραστίσουν το οπτικό σύνολο σε τόσο μεγάλη ανάλυση. Αυτό όμως είναι μόνο λεπτομέρειες μπροστά σε έναν τίτλο που αποτελεί με διαφορά το πιο όμορφο και εντυπωσιακό FPS που έχει υπάρξει σε κονσόλες -εντάξει με εξαίρεση το Killzone 3-. Αρχικά, θα δείτε απο την πρώτη στιγμή την κλίμακα του παιχνιδιού. Τεράστια τοπία, ολόκληρα κτίρια να γκρεμίζονται σε πραγματικό χρόνο, εκρήξεις και πολύ υψηλό anti aliasing κάνουν τον τίτλο το λιγότερο φαντασμαγορικό. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετοπίζουμε (να σημειώσουμε ότι η δοκιμή έχει γίνει στο XBOX360) είναι το ασταθές framerate, το οποίο έχει ταβάνι τα 30FPS. Ειδικά σε εξωτερικούς χώρους, είναι δυνατόν να πέσει πολύ, και ειδικά στα σημεία που κάνει save και φορτώνει την επόμενη περιοχή.

Τα cutscenes δεν είναι pre-rendered αλλά γίνονται σε πραγματικό χρόνο, και η εναλλαγή μεταξύ του gameplay και αυτών είναι απολύτως ομαλή. Εδώ που τα λέμε, όταν χτίζεις μία τόσο δυνατή μηχανή γραφικών όπως η CryEngine 3 δεν μπορείς να περιμένεις κάτι το λιγότερο απο real time καταστροφές και cinematics.

Καλοδουλεμένος είναι και ο φωτισμός του παιχνιδιού, αφού μπορεί να κοιτάξει στα μάτια και το Alan Wake έναν απο τους ατμοσφαιρικότερους τίτλους που διαθέτει απο τους καλύτερους φωτισμούς που υπήρξαν ποτέ σε videogame.

Σοβαρό μειονέκτιμα του οπτικού τομέα είναι το χαμηλό texture streaming, δηλαδή η αργή φόρτωση των textures με αποτέλεσμα στην αρχή να φαίνονται θολά και χαμηλής ανάλυσης. Αλλά όλα αυτά είναι μικροπροβλήματα σε ένα άρτιο σύνολο.

Ο οπτικός τομέας δένει αρμονικά και με την τέλεια μουσική επένδυση του τίτλου, ενώ τα voice overs είναι καλοδουλεμένα.

 

Multiplayer

Το multiplayer του τίτλου αποτελεί κράμα Killzone και Call of Duty, αλλά έχει την δική του ταυτότητα, αφού και εκεί υπάρχει διαθέσιμη η nanosuit. Πέρα απο την Nanosuit που δεν αξίζει νομίζω περισσότερη ανάλυση, το Crysis έχει υιοθετήσει ένα σύστημα killstreak παρόμοιο του Call of Duty. Ωστόσο, δεν χρειάζεται απλά να σκοτώσετε έναν προκαθορισμένο αριθμό εχθρών. Πρέπει να πάτε στο σημείο που “έπεσε” ο αντίπαλος και να μαζέψετε ένα dog tag. Μόλις ψοφήσετε, τα dog tags μηδενίζονται.

Οι χάρτες του multiplayer είναι καλοσχεδιασμένοι, αλλά ορισμένοι απο αυτούς είναι αρκετά χαοτικοί και κουράζουν εύκολα το μάτι (μερικές φορές ένιωθα ζαλισμένος και εξουθενωμένος σε σημείο να κλείσω το παιχνίδι και να βάλω CoD :p). Οι 12 χάρτες του multi είναι αρκετοί όμως, με επιπλέον να εισάγωνται μέσω DLC (επι πληρωμή φυσικά). Δυστυχώς οι περισσότεροι δεν είναι καλοί για την χρησιμοποίηση sniper, αφού δε υπάρχουν σημεία για camp (σνιφ).

Lag υπάρχει, αλλά είναι φυσικό, μιας και το παιχνίδι έχει κυκλοφορήσει πριν μερικές ημέρες και πολύς κόσμος υπάρχει online. Πρόβλημα παρουσιάζεται και στην εύρεση αγώνα αφού για ανεξήγητο λόγο δεν αρχίζει κατευθείαν το search, αλλά μετά απο αρκετά δευτερόλεπτα.

 

Πίου Πίου και τα συμπεράσματα δικά σας!

Το Crysis 2 είναι ίσως το καλύτερο FPS που κυκλοφορεί την περίοδο που διανύουμε, αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία του Battlefield 3 και Modern Warfare 3. Αν ενδιαφέρεστε για ένα FPS με κλασσικό story αλλά εντυπωσιακό gameplay, μαζί με μία μηχανή γραφικών που απλά σε αφήνει με το στόμα ανοικτό, τότε κατ’ ευθείαν αγορά. Το Crysis 2 κυκλοφορεί ήδη για XBOX360, PS3 και φυσικά PC.