Homefront

Είναι γεγονός ότι στην κατηγορία των σύγχρωνων FPS, η σειρά Call of Duty και τα Battlefield κυριαρχούν. Ελάχιστες τρίτες εταιρίες κάνουν προσπάθεια να μπουν ανταγωνιστικά σε αυτήν την κατηγορία παιχνιδιών, και αν αυτό γίνει δυστυχώς θα απογοητεύουν την πλειοψηφία των παικτών. Η σημαντικότερη προσπάθεια για τα φέτος είναι το Homefront της THQ, για το οποίο θα ασχοληθούμε και στο κειμενάκι που διαβάζετε.

Single Player

Το σενάριο μας μεταφέρει είκοσι χρόνια μετά απο σήμερα. Ο πλανήτης μαστίζεται απο μία αρρώστια, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη βρίσκεται σε κακή κατάσταση (πως είμαστε εμείς στην ελλάδα δηλαδή, κάπως χειρότερα). Σε αυτή τη παρακμή, οι Κορεάτες κάνουν συγχώνευση της Βόρειας και Νότιας Κορέας, και σαν μία δύναμη αρχίζουν να καταλαμβάνουν άλλες ασιατικές χώρες μέχρι και την Ιαπωνία. Αν δεν καταλάβατε ακόμη, στο παιχνίδι δεν αναλαμβάνουμε τον ρόλο κάποιου καλού Αμερικάνου που θα πάει να σώσει την ανθρωπότητα, αλλά έναν που θα γίνει μέλος αντιστασιακής ομάδας και θα πολεμήσει για την απελευθέρωση της πατρίδας. Οι περισσότεροι κάτοικη της χώρας φαίνεται να έχουν αποδεχτεί την κατάσταση που επικρατεί, αλλά μερικοί ονειρεύονται και αυτοί μία ελεύθερη Αμερική. Στην πόλη του παιχνιδιού επικρατεί πανικός. Άνθρωποι εκτελούνται εν ψυχρό ανήμποροι να σώσουν τις ζωές τους, πτώματα πετούνται στους κάδους απορριμάτων, άλλοι αναγκάζονται να δουλεύουν σε στρατόπεδα, ενώ παράλληλα τα κτήρια θυμίζουν τριτοκοσμικές πόλεις. Όπως καταλάβατε, μιλάμε για μία καταπληκτική ατμόσφαιρα που μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα του παιχνιδιού.

Το single player είναι αρκετά καλό, αλλά όχι αρκετό, όπως και στα περισσότερα shooters των τελευταίων χρόνων. Πέρα απο την μικρή του διάρκεια η οποία φτάνει βαριά τις πέντε ώρες για έναν μέσο παίκτη έμπειρο στα FPS, το campaign ταλανίζεται και απο πολλά προβλήματα. Κυριότερο και σημαντικότερο είναι τα άπειρα respawns των εχθρών σε πολλά σημεία, κάτι που συνέβαινε -και συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό- στα Call of Duty. Δια μαγείας όμως, μόλις περάσετε την μαγική γραμμή τα respawns σταματάνε και μπορείτε να προχωρήσετε. Επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε και το άθλιο AI των εχθρών ακόμη και σε μεγαλύτερες δυσκολίες.

Πολλές φορές, οι εχθροί θα σας στοχεύουν αλλά δεν θα σας πετυχαίνουν, ενώ αν γίνει αυτό η ενεργειά σας γεμίζει υπερβολικά γρήγορα. Πολλές φορές το single player μου θύμισε Modern Wafare 2.. Όχι ότι είναι κακό, αλλά γενικά η αντιγραφή δεν έχει γίνει σωστά. Πολλές φορές, θα υπάρχουν slow motion κομμάτια αντίστοιχα των breaches του MW2, αλλά αυτή τη φορά δεν είναι τόσο άρτια εκτελεσμένα. Το single player δεν είναι μονότονο (αυτό θα έλειπε.. 5 ώρες και μονότονο;). Κατα διαστήματα θα σας δίνονται και κομμάτια που θα μπορείτε να οδηγήσετε οχήματα, όπως πολεμικά ελικόπτερα ή τηλεκατευθυνόμενα τεθορακισμένα οχήματα! Πάνω όμως που η μάχη κορυφώνεται και έχετε μπει στο ζουμί του παιχνιδιού, βλέπετε άξαφνα τα credits. Αυτό ήταν, φτάσαμε ήδη στο τέλος του παιχνιδιού και πρέπει να πούμε ότι είναι ένα απο τα πιο απότομα endings που υπήρξαν ποτέ σε game. Αναμφίβολα το παιχνίδι είχε πολλές ευκαιρίες για να έχει ένα υπερ αρκετό single player σε διάρκεια, αφού οι πέντε ώρες διάρκειάς του είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες. Και αν κρίνουμε απο την επιτυχία που σημείωσε σε πωλήσεις, θα πρέπει να θεωρούμε ένα sequel δεδομένο.

Multiplayer

Εντάξει, παραδεχτείτε το.. Δεν θα πάρετε το Homefront για το single player (ή έστω αν το πάρετε δεν θα παίξετε ΜΟΝΟ single player). Όπως και τα άλλα shooters που κυκλοφορούν, έτσι και το Homefront διαθέτει συνδεσιμότητα online, και για να μην παρεξηγηθώ θα αναφερθώ αποκλειστικά στην έκδοση του PC που δοκιμάστικε το παιχνίδι.

Το multiplayer περιλαμβάνει μία ποικιλία απο modes, με το πιο ξεχωριστό να είναι το Ground Control. Μέχρι 32 παίκτες μπορούν να παίξουν ταυτόχρονα, και στόχος τους είναι να καταλάβουν μερικές περιοχές της πίστας (αντίστοιχο με το Domination των Call of Duty). Killstreaks υπάρχουν, αλλά είναι με διαφορετική μορφή. Με κάθε capture ή kill, κερδίζετε Battle Points τους οποίους μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε μέχρι να τελειώσει ο αγώνας. Μπορείτε να ενεργοποιήσετε τα πολεμοφόδιά σας ή να καλέσετε κάποιο όχημα. Αυτό προσφέρει βάθος στο online κομμάτι, αφού απαιτεί καλή χρήση των πόντων. Θα προτιμήσετε κάτι μικρό ή θα κρατήσετε τους πόντους για να πάρετε τον έλεγχο ενός tank; Για να σας καταλάβετε, ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο κοστίζει 250 BPs, ενώ ένα τηλεκατευθυνόμενο τανκ 500. Αν θέλετε όμως μία υποστήριξη απο αέρα με 1250 BPs μπορείτε να καλέσετε ένα αεροπλάνα και να βομβαρδίσει τον τόπο μάχης!

Πριν τον αγώνα θα μπορέσετε να επιλέξετε τον εξοπλισμό σας, όπως γίνεται και στα CoDs. Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί η ύπαρξη perks, τα οποία προσφέρουν περισσότερη στρατιγική, ενώ μερικά απο αυτά αλλάζουν και την συμπεριφορά των οχημάτων! Το Lag είναι υποφερτό, αλλά οι λίγες πίστες του κουράζουν αρκετά γρήγορα και το παιχνίδι θα καταλήξει γρήγορα στο ράφι μαζί με τα υπόλοιπα. Η ομάδα ανάπτυξης σίγουρα προσπάθησε να συνδιάσει το πιστολίδη των Call of Duty με τα οχήματα του Battlefield, αλλά τελικά δεν τους βγήκε τόσο καλό όσο θα θέλανε πολλοί.

Τα όπλα είναι αρκετά, το καθένα ξεχωριστό, ενώ κανένα δεν δίνει την εντύπωση του πιο δυνατού. Γενικά είναι ένας ισσοροπημένος τίτλος, που απαιτεί ικανότητα για να καφέρετε να νικήσετε

Γραφικά και ήχος

Η μηχανή γραφικών του Homefront δυστυχώς δεν ικανοποιεί, και σίγουρα δεν προσφέρει την σταθερότητα άλλων παιχνιδιών. Πολλές φορές, είδαμε textures χαμηλής ανάλυσης, χοντροκομμένα μοντέλα χαρακτήρων και αντικειμένων, ενώ πολλές φορές τα σώματα των χαρακτήρων έμπαιναν μέσα στους τύχους ή περπατούσαν στον αέρα!

Σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, το framerate δεν παραμένει όσο σταθερό θα έπρεπε, ακόμη και σε περιπτώσεις που οι σκηνές δεν είναι τόσο απαιτιτικές. Αυτό που καταφέρνει να εντυπωσιάσει σε ένα μέτριο σύνολο, είναι ορισμένα καλά εφέ εκρήξεων και ο φωτισμός βρίκσεται σε εξαιρετικά επίπεδα. Το animation του χαρακτήρα είναι αρκετά καλό, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους άλλους παίκτες στο online multiplayer. Η σχεδίαση των επιπέδων είναι άψογη, και δεν δίνουν την εντύπωση απομίμησης άλλων FPS.

Ωστόσο, τα glitches δεν είναι και λίγα, κάτι που φανερώνει ότι η Kaos δεν έδωσε τον χρόνο που έπρεπε στο single player. Ο ήχος είναι ικανοποιητικός, με ορισμένα πολύ ωραία κομμάτια που δένουν με την ατμόσφαιρα του τίτλου, ενώ το voice acting είναι πολύ καλά δουλεμένο (αν και ορισμένες φορές παρατήρησα κακό lip sync). Αποκορύφωση είναι το κομμάτι που παίζει προς το τέλος ενός online match το οποίο αυξάνει την αδρεναλίνη στα ύψη και σας γεμίζει με ενέργεια ώστε να μην τα παρατήσετε στο τέλος!

Τα όπλα είναι πολύ καλά σχεδιασμένα, και δεν δίνουν την αίσθηση του ψεύτικου, ενώ η συμπεριφορά και ο ήχος είναι ξεχωριστός στο καθένα!

Συμπεράσματα..

Η Kaos έκανε μια καλή προσπάθεια για να χτυπήσει τον ανταγωνισμό, αλλά απο ότι φαίνεται το Homefront παρόλο που πούλησε αρκετά καλά, δεν καταφέρνει να κλέψει κάτι απο τα CoD και Battlefield. Για άλλη μία φορά, ένα FPS μικρό σε διάρκεια, με πολύ καλά δομημένο online multiplayer το οποίο όμως δεν είναι ικανό να κρατήσει κάποιον για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν θέλετε ένα FPS για να ασχοληθείτε -και δεν ενδιαφέρεστε για το Crysis 2- μέχρι τα Battlefield 3 και Modern Warfare 3 τότε ίσως το Homefront να είναι αυτό που ζητάτε.