Τελικά, είναι τα videogames τέχνη;

Heavy Rain, Alan Wake, L.A. Noire και Max Payne είναι μερικά απο τα παιχνίδια που φέρνουν τόσο κοντά το gaming, με τον κινηματογράφο. Μάλιστα, το τρίτο έχει ήδη κυκλοφορήσει και στην μεγάλη οθόνη, με το ίδιο όνομα, αν και η ταινία ήταν αρκετά κατώτερη απο αυτό που θα μπορούσε να ήταν.

Είτε μιλάμε για υπόθεση και σκηνοθεσία, είτε για σχεδιασμό χαρακτήρων και κόσμου, τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν άνετα να θεωρηθούν “διαδραστικές ταινίες”. Όσο και αν μπορεί να ακουστεί παράξενο. Ορισμένες παραγωγές μάλιστα, ξεπερνάνε το budget πολλών απο αυτών των ταινιών που έχετε δει στον κινηματογράφο. Μη ξεχνάμε, πως δεν είναι και εύκολη υπόθεση να σχεδιάσεις έναν εικονικό χαρακτήρα, όσο το δυνατόν πιο λεπτομερέστατα, να σχεδιάσεις τις κινήσεις του, το animation του και τα χαρακτηριστικά του. Σίγουρα δυσκολότερο απο την βιντεοσκόπηση κάποιας σκηνής.

Επίσης, ο developer πρέπει να βρει και τους κατάλληλους voice actors, που θα προσφέρουν την φωνή τους στον χαρακτήρα, ενώ μετά θα πρέπει να προσαρμόσουν τα χείλη και τις εκφράσεις του εικονικού μοντέλου πάνω στα λόγια του. Κουραστήκατε ήδη; Σκεφτείτε και το γεγονός, ότι θα χρειαστεί ώρες ώστε να δημιουργηθούν τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι ανοικτού κόσμου όπως το L.A. Noire. Η Team Bondi έχει ανασχεδιάσει το Los Angeles του 1947, ενώ το κέντρο της πόλης έχει αναπαρασταθεί σχεδόν πλήρως βάσει, βίντεο και εικόνων της εποχής. Μπορεί οι λεπτομέρειες των κτηρίων βέβαια να μην είναι η καλύτερες δυνατές, αλλά μιλάμε για ένα open world παιχνίδι, με έναν τεράστιο χάρτη.

Τέχνη μπορεί να θεωρηθούν και άλλα παιχνίδια, βάσει του μοναδικού τους art direction και των παράξενων γραφικών. Πρόσφατο παράδειγμα είναι το Limbo, ένα ασπρόμαυρο παιχνίδι, χωρίς ίχνος μουσικής, εκτός απο ανατριχιαστικά εφέ. Ή, προσέξτε κάποια παιχνίδια, που μοιάζουν να βγήκαν απο πίνακα ζωγραφικής. Από το πανέμορφο και ιδιόρρυθμο στο στυλ γραφικών, Okami, μέχρι και το το Skyward Sword του Wii, το οποίο μπορεί με το μοναδικό του στυλ, να μη σε κανει να σκεφτείς ότι παίζεις σε ένα αδύναμο hardware.


Πολλές φορές, αισθάνομαι ότι η υπόθεση ορισμένων παιχνιδιών ξεπερνάνε κατα πολύ ακόμη και τις υψηλές παραγωγές του κινηματογράφου. Η μοναδικότητα του Heavy Rain, σίγουρα θα χανόταν αν ήταν μία ταινία. Σε μία ταινία, το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο, στο Heavy Rain, μπορείς να το καθορίσεις εσύ, ενώ πολλές φορές θα μπεις στο δίλημμα, γιατί το παιχνίδι σε “ρουφάει μέσα του” όπως αναφέρει και ο Χάρης στο review του παιχνιδιού. Το L.A. Noire ωστόσο, θα γινόταν τέλεια αστυνομική σειρά, αλλά η εποχή που διαδραματίζεται δεν νομίζω να πουλάει ιδιαίτερα για την μικρή οθόνη. Το ίδιο ισχύει και στο Alan Wake. Μία κινηματογραφική υιοθέτηση, θα ταίριαζε πολύ στο μυστηριώδες, απόξενο και συναισθηματικό του κλίμα, που σου κινεί το ενδιαφέρον περισσότερο και απο το ίδιο το gameplay. Το Φινλανδικό στούντιο, δημιούργησε ίσως το καταλληλότερο κλίμα για ένα ψυχολογικό θρίλερ.

Φυσικά, μη ξεχνάτε, πως τα video games είναι δημιουργία. Συνεπώς, είναι αντικείμενα θαυμασμού, απο πολλούς ανθρώπους. Εσείς, τι θεωρείτε; Πρέπει τα games να θεωρηθούν σαν την όγδοη τέχνη;

Νίκος Μπούγας

Γεια σας! Ονομάζομαι Νίκος Μπούγας, γνωστός εδώ μέσα σαν Scof. Είμαι ο εμπνευστής και δημιουργός του XGamers και γενικά αυτός που βάζει την τάξη στα ρεμάλια που θέλουν να αποκαλούνται συντάκτες.. Στον ελεύθερό μου χρόνο πίνω τζιν τονικ.