This Week on XGamers: Under the radar

 

 

Η στήλη αυτή πρέπει να μετονομαστεί, δε γράφω κάθε βδομάδα. Anyway. Η ιδέα για το παρόν κείμενο δεν είναι δική μου αλλά δεν είναι και αντιγραφή, καιρό το σκεφτόμουν αλλά κάποιος άλλος το έγραψε πρώτος. Οκ ο τίτλος είναι αντιγραφή. Ξεκινάμε.

Έχω γράψει κατά καιρούς για παιχνίδια που πάνε άπατα μόνο και μόνο γιατί δεν βγαίνουν από κάποιο publisher -τέρας ή δεν έχουν λέξεις κλειδιά στον τίτλο ή ακόμα και αν δεν απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Θα προσπαθήσω να κάνω μια λίστα με μερικά δικά μου under-the-radar διαμάντια της σκηνής.

 

Αρχικά το τιτανοτρισμέγιστο Clive Barker’s Undying.

Μιλάμε για ένα fps τρόμου. Όχι L4D, όχι Jericho. Αληθινό τρόμο. Πλάσματα απόκοσμα και σκοτεινά στο σκηνικό του 1920, κάστρα και κατακόμβες. Το σενάριο είναι -προφανώς- με την υπογραφή του μέγα συγγραφέα τρόμου Clive Barker. Ο τύπος είναι το No.3 ever στο είδος μετά τον H.P.Lovecraft και τον Stephen King, ίσως και στο επίπεδο του King αλλά με μια κάποια μεγαλύτερη διαστροφή. Δε μας απασχολεί αυτό. Το παιχνίδι όταν βγήκε ήταν από τεχνικής άποψης αξεπέραστο. Αν θυμάμαι καλά από τα πρώτα με lipsync, ο χαρακτήρας αν πάταγε αίμα άφηνε μετά πατημασιές, χειριζόταν μαγεία αλλά και όπλα, σε κάθε γωνία φοβόσουν να κοιτάξεις και η μουσική έδινε ρέστα. Και όλα αυτά δεμένα αρμονικά και εξαίσια.

Γιατί χάθηκε; Δεν έλεγε Call of Duty στον τίτλο.

 

No.2 Arx Fatalis

Για εμένα το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι. Όπως συνήθιζα να λέω γελώντας με τα ξαδέρφια μου που το παίζαμε “μέχρι εξομοιωτή μαγειρικής έχει!”. Μιλάμε για ένα rpg σε έναν φανταστικό medieval κόσμο θαμμένο κάτω από την επιφάνεια της γης αφού ο ήλιος έσβησε και οι διάφορες φυλές έσκαψαν για να προφυλαχθούν από το κρύο. Οι επιλογές είναι πολλές, το main quest χορταστικό και τα side quests πάμπολλα.  Τα στοιχεία rpg είναι παντού, ενώ ανακατεύονται με δόσεις τρόμου, χιούμορ, adventure-ίστικων γρίφων, προδοσίες και ένα από τα πιο καλά συστήματα crafting που έχω δει.

Γιατί χάθηκε; Βγήκε σχεδόν παράλληλα με το Morrowind και σε μια εποχή που τα rpg δεν ήταν σε ιδιαίτερη εκτίμηση.

 

3. Experience 112

Μιλάμε για ένα adventure σε τέταρτο πρόσωπο. Τι εννοώ. Μια κοπέλα ξυπνάει σε μια καμπίνα σε ένα άδειο πλοίο. Ο παίχτης παίρνει το ρόλο ενός μυστήριου τύπου που κάθεται στο κέντρο ελέγχου και χειρίζεται τις κάμερες ασφαλείας, τα φώτα και τις πόρτες. Μέσω αυτού του συστήματος πρέπει να καθοδηγήσει την κοπέλα, να βρει τι συμβαίνει και να ξεφύγει. Ίσως ακούγεται παράξενο ή χαζό αλλά η αίσθηση που προκαλεί είναι μοναδική. Τα γραφικά ταιριαστά, ο χειρισμός απλός και η μοναξιά απερίγραπτη. Η ιδέα δε ανέλπιστα έξυπνη. Αλλά κι αυτό πήγε άπατο. Ούτε torrent δεν έβρισκα για αυτό το παιχνίδι, τελικά το αγόρασα σχεδόν τσάμπα.

Γιατί χάθηκε; Μηδενική διαφήμιση, “δύσκολη” ιδέα.

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.