SBK Generations

Το SBK Generations είναι το επίσημο πλέον παιχνίδι του Superbike World Championship και αυτό είναι ίσως ένα από τα λίγα θετικά του. Ενώ έκανα εγκατάσταση τον υπολογιστή μου παράλληλα κοιτούσα ορισμένα πράγματα για το παιχνίδι ώστε να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω, σκεπτόμενος πως 2 είναι τα βασικά εδώ: χειρισμός και ρεαλισμός. Tα licences είναι δεδομένα οπότε δε με απασχόλησαν.

Πριν μπω σε αυτό το κομμάτι, λίγα λόγια για το στήσιμο του παιχνιδιού. Αρχικά καλούμαστε να φτιάξουμε τον αναβάτη μας, με customized εμφάνιση και στυλ οδήγησης. Καλό αυτό, ο καθένας βολεύεται αλλιώς, θετικό σκέφτομαι. Μετά από αυτή τη διαδικασία πάμε στο κεντρικό menu και έχουμε 4 επιλογές. Free Play, Career, SBK Experience και Multiplayer. Το τρίτο πρόκειται στην ουσία για ένα challenge mode με διάφορες προκλήσεις για αγώνες, στροφές κτλ. Ενδιαφέρον αλλά μάλλον χάνεται στη δύνη του τίτλου μαζί με το σταθερό multiplayer (το οποίο δεν υποστηρίζει local multiplayer βέβαια…)

Τα γραφικά οφείλω να πω πως με άφησαν αδιάφορο, ίσως και ενοχλημένο. Καλώς ή κακώς έχουμε δει σε τι επίπεδο έχουν φτάσει τα παιχνίδια F1. Ειδικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει σοβαρή δυσκολία στο να διακρίνουμε τον live αγώνα από το video game. Έτσι θα έπρεπε να είναι κατ εμέ και το SBK. Ή τουλάχιστον να προσπαθεί. Τώρα απλά μιλάμε για συμπαθητικά γραφικά αλλά και πολυκαιρισμένα.

Ο ήχος από  την άλλη δίνει μια ενδιαφέρουσα νότα με μια πρώτη ματιά. Γρήγορα όμως έγινε κουραστικός καθώς οι στροφές του κινητήρα μου πήραν τα αυτιά και αναγκάστηκα να κλείσω τα sfx. Η μουσική επένδυση αντέχει κάπως πιο πολύ η αλήθεια είναι.

Στα πιο core τώρα, ο χειρισμός είναι δύσκολος. Με μια πρώτη προσπάθεια είναι ακατόρθωτος, μετά από λίγο ίσως κάποιος βρει τη μυστική συνταγή και ευχαριστηθεί το παιχνίδι αλλά πρέπει να κουραστεί, ή να είναι πολύ fan του μηχανοκίνητου δίκυκλου αθλητισμού. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό μιας και η δυσκολία έγκειται στο ρεαλισμό. Μπρος-πίσω φρένα σαφώς παίζουν ρόλο όπως και ο καθορισμός του βάρους του αναβάτη πάνω στη μηχανή. Επίσης η δυσκολία που επιλέγουμε παίζει ρόλο, έτσι οι αρχάριοι μην περιμένετε να καταφέρετε πολλά στην τρίτη δυσκολία. Ο ρεαλισμός του χειρισμού όμως δε συμβαδίζει με τα άλλα στοιχεία του παιχνιδιού, σύντομα οι πτώσεις καταντούν κουραστικές και το gameplay μονότονο. Ναι είναι αγώνες, ναι είναι κύκλοι αλλά λείπει αυτό το “κάτι” που θα δώσει μια έξτρα σπίθα ενδιαφέροντος. Να σημειωθεί πως κι εδώ κάνει την εμφάνισή της η γραμμή προτεινόμενης διαδρομής, η πράσινη λωρίδα στο οδόστρωμα που γνωρίσαμε στα Forza Motorsport.

 

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.