Beyond: Two Souls

Πριν ξεκινήσουμε το review ας θέσουμε ένα δεδομένο. Το Beyond: Two Souls δεν είναι παιχνίδι. Είναι μια διαδραστική ταινία στα πρότυπα που έθεσαν το Fahrenheit και το Heavy Rain πριν από αυτό κι ακόμη περισσότερο. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα δράσης, τρόμου, δράματος, μυστηρίου και επιστημονικής φαντασίας. Ο David Cage υπογράφει το σενάριο και σκηνοθετεί ενώ η Ellen Page ενσαρκώνει αψεγάδιαστα την τραγική ηρωίδα Jodie Holmes. Ο δε Willem Dafoe δίνει βάθος στο χαρακτήρα του αν και περιορίζεται στα πατήματα του Norman Osborn.

2042356-673021_20130610_015

Το Beyond παρουσιάζει την ιστορία της ηρωίδα κατά το πέρασμα 15 περίπου ετών. Βλέπουμε τη μικρή Jodie, την έφηβη, την 20άρα και τη γυναίκα πλέον σε ένα αρκετά μπερδεμένο timeline. Μαζί της η Jodie έχει τον Aiden, ένα πνεύμα που την ακολουθεί από τότε που θυμάται τον εαυτό της, ενίοτε τη βοηθάει κι άλλες φορές της κάνει τη ζωή δύσκολη. Η μικρή είναι όπως καταλαβαίνουμε ένα κοριτσάκι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της και για αυτό σύντομα τοποθετείται από τους γονείς της σε ένα κέντρο ερευνών μεταφυσικών γεγονότων και ατόμων. Εκεί την αναλαμβάνει ο dr Nathan Dawkins (Willem Dafoe) και ο Cole Freeman (Κadeem Hardison). Και οι 3 ήρωες προσπαθούν να καταλάβουν την προέλευση του Aiden, να τον δαμάσουν και να επικοινωνήσουν μαζί του. Σαφώς τα πράγματα περιπλέκονται κι έτσι μπαίνουμε σε μια περιπέτεια αρκετά μπερδεμένη με πολλούς χαρακτήρες, έντονα συναισθήματα και ανατροπές.

Μπερδεμένη όχι μόνο από πλευράς σεναρίου αλλά και από πλευράς παρουσίασης αφού τα κεφάλαια είναι μπλεγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε οι εναλλαγές ανάμεσα στη μικρή, την έφηβη και τη μεγάλη Jodie να είναι συνεχείς. Αυτό δίνει στην παρουσίαση αλλά μπερδεύει και κάπως τα πράγματα, όχι αρκετά όμως ώστε να “χαθεί η μπάλα”. Εκεί που ο τίτλος χάνει είναι ο Aiden. Ενώ στην ουσία είναι ένας δεύτερος χαρακτήρας, η χρήση του είναι αρκετά περιορισμένη, ή αν θέλετε πιο περιορισμένη από όσο θα έπρεπε. Οι δυνατότητες που βάζει στον τίτλο η χρήση ενός πνεύματος είναι πολλές μα αναλώνεται σε πάτημα κουμπιών, εξουδετέρωση αντιπάλων και παροχή flashbacks στη Jodie.

navajo_01

Μεγάλο κομμάτι είναι φυσικά οι επιλογές που κάνουμε, όπως μας έχει μάθει ο Cage. Εδώ όμως δεν είναι τόσο “καρφωτές” όπως στους προηγούμενους τίτλους και βασίζονται περισσότερο στις συνομιλίες μεταξύ των χαρακτήρων. Ο παίκτης καθορίζει την ψυχολογία της Jodie και με αυτό το γνώμονα παίρνονται οι αποφάσεις. Ένα πλην εδώ αποτελεί το γεγονός πως το σενάριο φαίνεται να παίζει μόνο του και ο παίκτης απλά χειρίζεται μικρές παραμέτρους. Οι μάχες είναι μονόδρομος όπως και αρκετές από τις “αποστολές” αλλά και τα μικρότερα πράγματα έχουν σημασία. Έτσι διατηρείται το βάθος και η συνοχή αν και ο κόσμος δε φαίνεται να λυγίζει γύρω από τους χαρακτήρες – όπως κακομάθαμε στο Heavy Rain.

Beyond-Two-Souls-Gets-Fresh-Series-of-Screenshots-381962-13

Τεχνικά ο τίτλος είναι σχεδόν τέλειος. Ο ήχος εξαιρετικός αλλά παίρνει 9 γιατί προσωπικά θα ήθελα λίγο πιο αξιομνημόνευτο score. Τα γραφικά είναι άλλες φορές καλά κι άλλες πολύ καλά, ανάλογα το περιβάλλον. Για το animation, το lip sync και τα πρόσωπα δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε, τελειότητα. Ο χειρισμός έχει απλοποιηθεί αρκετά σε σχέση με το Heavy Rain και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία τα interactions έχουν γίνει απλούστερα ώστε να μην κάνουμε συνεχώς ζογκλερικά με το χειριστήριο αλλά οι μάχες έγιναν -αν μη τι άλλο- παράξενες. Σε αυτές πρέπει με το μοχλό να ακολουθήσουμε την πορεία του σώματος της Jodie, πράγμα που ακούγεται εύκολο μα στην ουσία είναι αρκετά δύσκολο.

Εν τέλει, το Beyond: Two Souls είναι μια μοναδική εμπειρία από αυτές που μόνο η Quantic Dream και ο David Cage προσφέρουν. Ίσως να είναι μονόδρομος σε ορισμένα σημεία, ίσως και να αφήνει τον παίκτη παθητικό θεατή σε άλλα μα οποιοσδήποτε το ξεκινήσει θα θέλει να το τερματίσει, αν όχι για το εξαιρετικό σενάριο και την πολύ καλή σκηνοθεσία τότε σίγουρα για την οσκαρική ερμηνεία της Page.

In Quantic Dream we trust.

Θετικά: Η ερμηνεία της Ellen Page, το εξαιρετικά σφτιχτογραμμένο σενάριο, η τεχνολογία πίσω από το τίτλο φαίνεται ξεκάθαρα

Αρνητικά: Κάνει τον παίκτη πιο “παθητικό”, οι χρήσεις του Aiden

Βαθμός: 8.4

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.