Nether

Η αποκάλυψη ήρθε, πέρασε και μας άφησε ένα μισοκατεστραμμένο post-apocalyptic κόσμο και τα Nethers, υβρίδια ανθρώπων και δαιμόνων.

Παρέα με τίτλους όπως το Rust και το DayZ, το Nether προσπαθεί να πάρει κομμάτι της φρέσκιας πίτας που λέγεται post apocalyptic survival mmo, ή κάπως έτσι. Κάνει πράγματα καλύτερα, άλλα χειρότερα, σίγουρα είναι καλό όμως.

Όλα ξεκίνησαν με το The Cull. Το μυστηριώδες γεγονός που μετέτρεψε τα 2/3 του πληθυσμού σε Nethers ή πτώματα. Δεν ξέρουμε πως και γιατί. Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Ο χαρακτήρας μας ξεκινάει κάπου στο χάρτη με ένα κουζινομάχαιρο και πρέπει να επιβιώσει χωρίς καμία άλλη βοήθεια αρχικά. Όταν φτάσουμε στο πρώτο safezone, το Lakeside, το παιχνίδι θα μας προτρέψει να παραδώσουμε κάποια πακέτα σε ένα άλλο safezone ώστε να πάρουμε μια ιδέα του τι εστί Nether στη σύντομη διαδρομή που πρέπει να κάνουμε. Εδώ αρχίζει το πανηγύρι όπως καταλαβαίνουμε. Η διαδρομή αυτή κάθε άλλο παρά σύντομη και απλή δεν είναι. Κυρίως γιατί το παιχνίδι φτιάχτηκε για να παίζεται σε party mode, και γιατί οι άνθρωποι το βρίσκουν ευκολότερο να σε σκοτώσουν παρά να σε βοηθήσουν ή αγνοήσουν, και γιατί οι δαίμονες θέλουν το κακό σου. Ένα ένα όμως.

Το “βαλτώδες” μέρος του χάρτη.

Ο χάρτης είναι μεγάλος. Αρκετά ώστε  να θέλει αρκετή ώρα για ένα coast-to-coast, και γεμάτος κτήρια. Η πλειοψηφία αυτών είναι προσβάσιμα με κάποιο τρόπο και σχεδόν πάντα ο παίκτης θα βρει κάτι, είτε προμήθειες, είτε εχθρούς ή ακόμη και ένα καλό σημείο για sniping. Η ποικιλομορφία των κτισμάτων δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, κυρίως generic κτήρια με διαφορετική διακόσμηση και πρόσβαση συνθέτουν το urban κομμάτι του χάρτη, το ανατολικό. Δυτικά τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Η πόλη δίνει μέρος στην εξοχή, αν αυτό θεωρείται εξοχή όπως την έχουμε στο μυαλό μας. Περισσότερο βιομηχανική περιοχή με βάλτους και κενές εκτάσεις. Αλλά εκεί βρίσκεται και η στρατιωτική βάση, οπότε χαλάλι. Να σημειώσουμε πως η μορφολογία του χάρτη θυμίζει λίγο Σικάγο. Αφού εγκαταστήσαμε το που επιβιώνουμε, ας δούμε το πως.

Μια κλασσική σκηνή στο Nether.

Ξεκινήσαμε με το κουζινομάχαιρο, πήγαμε στο safezone, πήραμε το package. Το κουτί αυτό, μαζί με τα άλλα όμοιά του, είναι το “quest” που δίνει ο τίτλος ώστε να μην είναι σκέτο run n’ gun. Μεταφέροντας κουτιά από ένα safezone σε άλλο παίρνουμε xp (χοντρό XP) και συνήθως κάποιο αντικείμενο. Παράλληλα μας δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουμε το χάρτη, να βρούμε αντικείμενα και να κάνουμε εκδηλώσεις αγάπης με άλλους παίκτες και Nethers…. not. Στα “quests” περιλαμβάνονται άμυνα του safezone από την επιδρομή Nether, κυνήγι του Ripper, ενός boss-like δαίμονα, τρέξιμο για το supply drop, πώληση ή craft αντικειμένων και κλεφτοπόλεμος για την κυριαρχία σε κάποια από τις βάσεις. Όλα αυτά, μαζί με τα kills δίνουν XP σε 2 παράγοντες. Αρχικά στο χαρακτήρα μας, ο οποίος για κάθε level παίρνει ένα skill point που μπορεί να χαλάσει σε μία από τις κατηγορίες Guns, Stamina, Survival, Strenght, Stealth και Melee. Αρκετά builds όπως καταλαβαίνουμε. XP παίρνει και το account όμως! Μια και ο χαρακτήρας μας ξεκινάει από level 1 αν πεθάνει (ναι, κουζινομάχαιρο power), ο λογαριασμός μας ανεβαίνοντας αποκτά perks ώστε η νέα ζωή να είναι λίγο πιο εύκολη. Τα perks περιλαμβάνουν +health, +carry capacity ή χρήματα και άλλα διάφορα.

Όμορφο post apocalyptic σκηνικό.

Το σύστημα με τις φυλές έχει ενδιαφέρον, μπορούμε να μπούμε σε tribe ή όχι. Το σίγουρο είναι πως ποτέ δεν υπάρχει το safe than sorry. Το παιχνίδι είναι νέο και ο κόσμος δεν έχει μπει στο νόημα της φυλής οπότε αρκετές φορές θα δούμε παίκτες με το φιλικό μας tag να ρίχνουν προς το μέρος μας, ειδικά σε καταστάσεις πανικού όπως η επιδρομή Nether στο Safezone. Εκεί πραγματικά γίνεται ο χαμός, όλοι προσπαθούν να μαζέψουν loot αντί να αντικρούσουν τους δαίμονες, οπότε η καλύτερη τακτική είναι το τρέξιμο. Εκτός αν έχουμε uber όπλα και μια ομάδα γνωστών.

Uber όπλα. Δηλαδή crafting. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του τίτλου. Ανάμεσα στο υπόλοιπο loot θα βρούμε κομμάτια όπλων όπως κάννες, σώματα, διόπτρες. Αλλά και τα σιχαμερά drops των δαιμόνων είναι χρήσιμα! Μάτια, κόκαλα κτλ μπορούν να γίνουν craftable. Στις ασφαλείς περιοχές του χάρτη υπάρχουν οι The Order of the Cull. Παίρνουν τα κομμάτια που τους πάμε και μας επιστρέφουν όπλα, σφαίρες και άλλα χρήσιμα πραγματάκια φτιαγμένα από το κάποτε ζωντανό loot. Εξαίρετα παλικάρια. Πιστεύουν πως τα Nether είναι μια δοκιμασία που πρέπει οι άνθρωποι να ξεπεράσουν. Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για ανθρώπινο κάμωμα, εξωγήινο ή θεόσταλτο, μπορεί να μη μάθουμε ποτέ, αλλά αφού μας δίνουν όμορφα πράγματα, ας τους έχει καλά ο αρχηγός τους.

Γνωστοί. MMO είπαμε. Μπορεί το Nether να αφήνει σε κάθε server 64 παίκτες αλλά χωρίς TeamSpeak και φίλους η δουλειά δεν πάει και πολύ. Βέβαια οι loners θα βρουν τα πατήματά τους αλλά η ένταση που επικρατεί στην ομάδα όταν ακουστεί ένας θόρυβος από το διπλανό κτήριο ή μια σφαίρα ξυρίσει το χαρακτήρα του συνταξιδιώτη μας δεν έχει αντικατάσταση. Το άσχημο με αυτή την τακτική είναι πως αν ο χαρακτήρας πεθάνει, το spawn point του είναι εντελώς τυχαίο. Οπότε τρέχα γύρευε πόση ώρα θα πάρει μέχρι την επανένωση του group.

https://www.youtube.com/watch?v=cimWUextR1Y

Τα γραφικά είναι όμορφα, generic βέβαια σε αρκετές τους φάσεις, και θυμίζουν έντονα Fallout 3. Ό,τι πρέπει δηλαδή για post apocalyptic scavenging. Φυσικά υπάρχουν buggy σημεία λόγω του μεγέθους του χάρτη αλλά η ομάδα φαίνεται αφοσιωμένη στο να τα φτιάξει, με συχνά και χορταστικά patches. Στα ίδια επίπεδα περίπου κυμαίνεται και ο ήχος. Τα ambients είναι αχνά και ίσως μερικές φορές ακούσουμε θόρυβο από κάποιο άσχετο σημείο αλλά όταν χρειάζεται πραγματικά όλα λειτουργούν καλά. Εξίσου καλός είναι και ο χειρισμός, απλός και άμεσος.

Κλείνοντας, το Nether είναι ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι για το είδος του και πάρα πολύ διασκεδαστικό! Είναι πιο action packed από το καθαρά survival simulator DayZ, δίνει αρκετές επιλογές στον παίκτη και παίζεται καλύτερα με παρέα. Αξίζει και τα λεφτά και το χρόνο μας.

Θετικά: Έντονη δράση, καλό crafting

Αρνητικά: Οι φυλές είναι ακόμα δυσλειτουργικές

Βαθμός: 8.3

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.