Assassin’s Creed: Rogue

Με την ανακοίνωση της ταυτόχρονης κυκλοφορίας δύο τίτλων της σειράς Assassin’s Creed από την Ubisoft, έναν για next-gen και έναν για κονσόλες περασμένης γενιάς, δεν ήταν λίγοι αυτοί – συμπεριλαμβανομένου και εμού – που δεν πήραν με καλό μάτι το Assassin’s Creed Rogue. “Προχειροδουλειά για να εκμεταλλευτεί την ήδη εγκατεστημένη βάση των Xbox 360 και PS3 ” ήταν το σχόλιο που εκπροσωπούσε το μεγαλύτερο μερίδιο του κοινού στα forums και τα social media. Πόσο μάλλον όταν έγινε γνωστό πως πίσω από την ανάπτυξη βρίσκεται η Ubisoft Sofia, ομάδα ανάπτυξης που, ναι μεν βοήθησε στην ανάπτυξη πολλών τίτλων του franchise, αλλά δεν ήταν ποτέ στο τιμόνι του development.

Οι μήνες πέρασαν, το Assassin’s Creed Rogue έμενε ολοένα και περισσότερο πίσω από την σκιά του “μεγάλου αδερφού” Unity (το review θα ανεβεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα), και εν τέλει ο τίτλος βρέθηκε στα καταστήματα. Προς έκπληξή μας, το αποτέλεσμα όχι μόνο ήταν καλύτερο των προσδοκιών, αλλά αποτελεί έναν ιδιαίτερο τίτλο που κλείνει όσο το δυνατόν καλύτερα την περασμένη γενιά – εκτός κι αν η Ubisoft έχει και άλλους άσσους στο μανίκι της.

Το παιχνίδι μας μεταφέρει στον 18ο αιώνα στην Αμερική, και χρονολογικά τοποθετείται ανάμεσα στα Black Flag και Assassin’s Creed 3. Ο τίτλος μας δίνει τον έλεγχο του Shay Patrick Cormac, ο οποίος ωστόσο δεν θα χρειαστεί να μυηθεί στην αδελφότητα των Ασσασσίνων, αφού ανήκει ήδη σε αυτήν. Αντίθετα όμως, ο χαρακτήρας, εμφανώς απογοητευμένος από την αδελφότητα, αποφασίζει -σε ένα κομβικό σημείο- να στρέψει την πλάτη του σε αυτήν και να ενταχθεί στους κακους εεε.. του Templars ήθελα να πω. Ναι, η αλήθεια είναι πως στους Assassins δεν άρεσε και πολύ αυτή η εξέλιξη...

Assassins_Creed_Rogue_Icesheet-breaking-sunset_1920

Η πλοκή του τίτλου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και -προσωπικά- την βρήκα καλύτερη από αυτή των δύο προηγούμενων παιχνιδιών. Δεν είναι απλά ότι η δράση μεταφέρεται στο “απέναντι” στρατόπεδο, είναι ότι ο τίτλος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των δύο περασμένων κεφαλαίων. Γεφυρώνει το χάσμα που η Ubisoft (εσκεμμένα ίσως) δημιούργησε με το να τοποθετήσει το Black Flag πίσω -χρονικά- από τα γεγονότα του AC3. Οι φίλοι της σειράς θα βρούνε απαντήσεις που έψαχναν, αλλά και θα αισθανθούν ένα μικρό deja-vu βλέποντας χαρακτήρες να επανεμφανίζονται και να ξεκαθαρίζουν ίσως λίγο το τοπίο.

Όπως καταλάβετε, ναι, η Ubisoft Sofia κατάφερε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι ανακυκλώνοντας έξυπνα τα assets και τα γραφικά (πολλές περιοχές και χαρακτήρες είναι κοινές με άλλα παιχνίδια του franchise) από προηγούμενους τίτλους παραδίδοντας ωστόσο αυτό που οι φανατικοί της σειράς ήθελαν: απαντήσεις. Ίσως το μειωμένο budget, και η εμπειρία των developers να τους οδήγησε σε μία τέτοια κίνηση, αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα δεν αφήνει παράπονα.

Assassins_Creed_Rogue_Screenshot_NY_1576

Το gameplay του παιχνιδιού, παρά την αλλαγή του στρατοπέδου, δεν έχει αλλαγές. Οποιοσδήποτε που έχει παίξει κάποιον από τους προηγούμενους τίτλους μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει να παίζει χωρίς να δώσει έμφαση στα βαρετά tutorials που ξεφυτρώνουν από εδώ και από εκεί. Οι ναυμαχίες, αν και αρκετά περιορισμένες σε αριθμό, επιστρέφουν δίνοντας περισσότερη ποικιλία στον τίτλο. Γενικά, η ίδια επαναλαμβανόμενη συνταγή, πιθανώς να κουράσει (αν δεν έχει ήδη κουράσει) πολλούς, πόσο μάλλον όταν το franchise μετράει ήδη 6 βασικά παιχνίδια και πολλά ακόμη spin offs σε φορητές συσκευές. Θεωρώ πως αν ένα παιχνίδι θα μπορούσε να πειραματιστεί με νέους μηχανισμούς gameplay, το Rogue θα ήταν το καταλληλότερο.

Στον οπτικό τομέα, τα πράγματα είναι όπως τα γνωρίζατε. Πολύ καλά animations, καλοδουλεμένα textures και μοντέλα χαρακτήρων που δεν δείχνουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα από το “γερασμένο” hardware δημιουργούν ένα πολύ καλό σύνολο, στα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η σειρά τα περασμένα χρόνια. Χρειάστηκαν βέβαια επτά χρόνια και έξι παιχνίδια για να καταφέρουμε να δούμε ένα Assassin’s Creed χωρίς κατακόρυφες πτώσεις στο framerate, αλλά.. κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει ο σοφός λαός μας! Εκεί που το παιχνίδι χωλαίνει είναι το voice acting. Φωνές χωρίς ηθοποιία, χωρίς πάθος, χωρίς ένταση, απαρτίζουν στην πλειοψηφία το cast που η Ubisoft Sofia επέλεξε να πλαισιώσει τους εικονικούς χαρακτήρες.

Κλείνοντας, το Assassin’s Creed Rogue ήταν η ευχάριστη έκπληξη της Ubisoft για όλους τους κατόχους Xbox 360 και PS3 (και υπολογιστές). Ένα παιχνίδι που, όχι απλά δεν είναι spin off και προχειροδουλειά, αλλά αποτελεί ένα παιχνίδι που θα γίνει ιδιαίτερα αρεστό στους παίκτες που ακολουθούν το franchise από τα πρώτα του βήματα, επτά χρόνια περίπου πριν. Αξίζει να ασχοληθείτε.

Θετικά:Εξαιρετική ιστορία, πανέμορφα γραφικά, ικανοποιητική διάρκεια

Αρνητικά:Απαράλλαχτοι μηχανισμοί gameplay, μέτριο εώς αδιάφορο voice acting

Βαθμός: 8.4

Νίκος Μπούγας

Γεια σας! Ονομάζομαι Νίκος Μπούγας, γνωστός εδώ μέσα σαν Scof. Είμαι ο εμπνευστής και δημιουργός του XGamers και γενικά αυτός που βάζει την τάξη στα ρεμάλια που θέλουν να αποκαλούνται συντάκτες.. Στον ελεύθερό μου χρόνο πίνω τζιν τονικ.