Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

Το review που ακολουθεί δεν τσιγκουνεύεται τις λέξεις. Δεν πρόκειται για ένα γρήγορο ανάγνωσμα, αλλά για μια λεπτομερή περιγραφή των όσων έζησα αυτές τις 98 ώρες παιχνιδιού, σύμφωνα πάντα με το Steam, χωρίς φυσικά να αποκαλύπτω στοιχεία της ιστορίας. Είναι μια κριτική, από έναν οπαδό της σειράς που την ακολουθεί από το 1998 και παρακολουθούσε την ανάπτυξη του συγκεκριμένου παιχνιδιού από την πρώτη μέρα που έγινε γνωστή.
Το αναφέρω μία ακόμη φορά, το κείμενο είναι Spoiler free, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου.

Το ρολόι έδειξε 6:00 και είμαι ακόμα κρυμμένος πίσω από τον βράχο, προσπαθώντας να βρω την κατάλληλη “τρύπα” στις σκοπιές του εχθρού για να εισχωρήσω απαρατήρητος. Πέρασα τα προηγούμενα 15 λεπτά κάνοντας κύκλους γύρω από την βάση, σημειώνοντας τις θέσεις των εχθρών, ενώ ταυτόχρονα τοποθετούσα εκρηκτικά στις εγκαταστάσεις τηλεπικοινωνιών τους. Αν όλα παν κατά διαόλου, τότε τουλάχιστον θα μπορέσω να κόψω την επικοινωνία τους με τα κεντρικά και θα αποφύγω μια άνιση μάχη με το “ιππικό” τους. Έχω μετρήσει 12 εχθρούς, από τους οποίους 3 έχουν τουφέκι με διόπτρα και είναι τοποθετημένοι σε σημεία υπεροχής, οπότε δύσκολα θα μπορέσω να εισχωρήσω με το φως της μέρας χωρίς να τους στείλω νωρίς για ύπνο…
Λίγα δευτερόλεπτα αφού με ειδοποίησε το iDroid (η όλα σε ένα συσκευή που γνωρίσαμε στο Ground Zeroes) πως η ώρα είναι 6:00, άναψαν οι προβολείς και τα φώτα στην βάση. Λίγα λεπτά υπομονής ακόμα και θα έχει βραδιάσει αρκετά για να μπορέσω να μπω απαρατήρητος. Ξεκινάω λοιπόν σκυφτός προς τον ημικατεδαφισμένο τοίχο που μου επιτρέπει να πηδήξω μέσα στο προαύλιο του κτηρίου στο οποίο και βρίσκεται ο στόχος μου. Ρίχνω αναίσθητο τον πρώτο φρουρό που βλέπω, δεν προλαβαίνω όμως να κάνω δύο βήματα και το Reflex mode ενεργοποιείται! Κάποιος αετομάτης με είδε και τώρα καλούμαι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αργής κίνησης να τον σταματήσω πριν ειδοποιήσει τους συντρόφους του! Το πρώτο αναισθητικό βελάκι τον βρίσκει στο κράνος και μέχρι να οπλίσω το επόμενο βέλος το Reflex mode έχει τελειώσει.
Τα επόμενα λεπτά περνάνε καθώς υποχωρώ τρέχοντας στα βουνά με ένα κάρο σφαίρες να περνάνε δίπλα από το κεφάλι μου! Πριν καν ολοκληρώσω την φράση “είναι βράδυ, δεν θα μπορέσουν να δουν που θα κρυφτώ”, ξαφνιάζομαι καθώς τα πάντα γύρω μου φωτίζονται! Με μία μικρή περιστροφή της κάμερας προς τον ουρανό ανακαλύπτω πως έχουν ρίξει φωτοβολίδα για να μπορούν να με εντοπίσουν! Την σκηνή συμπληρώνει ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει ένας όλμος καθώς πέφτει και εγώ ελπίζω να μην προσγειωθεί στο κεφάλι μου…

Η βάση στην οποία αναφέρομαι παραπάνω κατά τις πρωινές ώρες με συννεφιασμένο καιρό.

 

Το τι έγινε μετά και πως προχώρησε η αποστολή έχει μικρή σημασία για τον σκοπό του κειμένου. Όταν το έζησα όμως, ήξερα πολύ καλά πως θα το χρησιμοποιήσω για το άνοιγμα του review επειδή ήταν μια πολύ δυνατή πρώτη επαφή με το παιχνίδι. Το λάθος μου να υποτιμήσω τις δυνατότητες των εχθρών, έγινε επειδή λίγες ώρες πριν είχα παίξει Ground Zeroes και πίστευα ότι δεν θα είναι πολύ διαφορετικό όσον αφορά τους εχθρούς και τις δυνατότητές τους. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο και μπορώ να πω ότι η νοημοσύνη των εχθρών είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Θα επιστρέψω όμως στους μηχανισμούς του παιχνιδιού παρακάτω στο κείμενο. Για την ώρα λέω να πάρω τα πράγματα από την αρχή.

 

V has come to.

 

Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Snake να ξυπνάει σε ένα νοσοκομείο στην Κύπρο μετά από 9 χρόνια σε κώμα, ύστερα από τα γεγονότα του Ground Zeroes. Ο Κύπριος γιατρός τον ενημερώνει για την κατάσταση του σώματός του και του εξηγεί τους κινδύνους που υπάρχουν. Λίγη ώρα μετά το νοσοκομείο δέχεται επίθεση από αυτούς που θέλουν τον Big Boss νεκρό. Εδώ το παιχνίδι ξεκινάει ουσιαστικά να μαθαίνει στον παίκτη τους μηχανισμούς του. Από τους πιο απλούς, που είναι αυτοί των αναλογικών μοχλών / ποντίκι, μέχρι τον χειρισμό όπλων και stealth. Το όλο σύστημα εκμάθησης του χειρισμού κολλάει άψογα με τον ζαλισμένο Snake που μπορεί μετά βίας να κουνήσει το σώμα του μετά το κώμα. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την κατάσταση που επικρατεί κατά την διάρκεια του προλόγου. Χαμός και πανικός καθώς το ένα παράλογο γεγονός συμβαίνει μετά το άλλο, ενώ θα μπορούσε άνετα να είναι κομμάτι κάποιου παιχνιδιού τρόμου. Εμφανίζονται γνώριμες αλλά και νέες φιγούρες που δημιουργούν νέα ερωτήματα και αφήνουν τον παίκτη με το στόμα ανοιχτό. Δεν θα σταθώ άλλο εδώ, καθώς θα μπορούσα να μιλήσω μόνο για το κομμάτι της ιστορίας και είναι κάτι που δεν θέλω.

Η πρώτη στιγμή που ο παίκτης παίρνει τον έλεγχο του Venom Snake.

Οι επόμενες 2 αποστολές αποτελούν και αυτές κομμάτι της επεξήγησης των μηχανισμών του παιχνιδιού. Στην πρώτη, ο Venom Snake καλείται να σώσει τον Kaz, για να επιστρέψουν μαζί στην Mother Base, το σπίτι της νέα μονάδας τους με όνομα Diamond Dogs. Σκοπός της αποστολής είναι η ομαλή εισαγωγή του παίκτη στον ανοιχτό κόσμο του TPP. Οι ξεκάθαροι προορισμοί με την χρήση των markers αλλά και η υποστήριξη μέσω ασυρμάτου από τον Ocelot, καθοδηγούν τον παίκτη ομαλά, στον κατά τα άλλα αχανές χάρτη.
Η τρίτη αποστολή έχει να κάνει καθαρά με την Mother Base και την εκμάθηση της διαχείρισής της. Φυσικά ο παίκτης δεν μαθαίνει να κάνει τα πάντα σε αυτήν την αποστολή καθώς νέες δυνατότητες γίνονται διαθέσιμες αργότερα στο παιχνίδι.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, ο παίκτης ενημερώνεται για επιπλέον μηχανισμούς και δυνατότητες μέσω της οθόνης αναμονής, η οποία δεν εμφανίζεται τόσο συχνά, ή μέσω ενός hint box που πετάγεται διακριτικά τις κατάλληλες στιγμές και υπενθυμίζει στον παίκτη πράγματα που του έχουν ήδη εξηγηθεί. Η υποστήριξη μέσω ασυρμάτου δεν σταματάει ποτέ, καθώς συχνά πυκνά αναλαμβάνουν ο Kaz και ο Ocelot να μας θυμίσουν πράγματα, όπως το ότι το συγκεκριμένο λουλούδι που κόψαμε αποτελεί βάση για τα υπνωτικά βελάκια μας και καλό είναι να τα μαζεύουμε.

Venom “Punished” Snake

Ο λόγος για τον οποίο επέλεξα να δώσω 10 όσον αφορά την αντοχή στον χρόνο είναι το gameplay, στο οποίο επίσης έδωσα 10. Πρόκειται για το καλύτερο παιχνίδι, όσον αφορά το gameplay, που έχω παίξει ποτέ στην ζωή μου χωρίς να υπερβάλω.
Στο Peace Walker είδαμε για πρώτη φορά το μοντέλο με τις αποστολές. Όλο το παιχνίδι ήταν χωρισμένο σε επιμέρους αποστολές οι οποίες είχαν ξεχωριστό score που μας έδινε το παιχνίδι στο τέλος κάθε αποστολής. Το score αυτό μπορεί να είναι από E που είναι το χαμηλότερο, μέχρι S που είναι το υψηλότερο. Αυτό το μοντέλο πέρασε αργότερα στο Ground Zeroes και τώρα χρησιμοποιείται και στο The Phantom Pain. Σε αντίθεση με το Ground Zeroes όμως, το The Phantom Pain δεν βαθμολογεί αρνητικά στις αποστολές που επιλέγει ο παίκτης να σκοτώσει ή να κάνει συναγερμό. Απλά δεν του δίνει κάποιους μπόνους πόντους που θα έπαιρνε αν δεν σκότωνε ή δεν έκανε συναγερμό. Ευθύς αμέσως αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να πάρετε S σε αποστολή που δεν τηρήσατε και τόσο το stealth.. Έτυχε να τελειώσω αποστολή στην οποία χύθηκε πολύ αίμα και έμεινα έκπληκτος όταν πήρα S! Το παιχνίδι δεν περιορίζει τον παίκτη σε έναν τρόπο παιχνιδιού και ούτε ανταμείβει κάποιον τρόπο περισσότερο. Μπορεί αν σκοτώσεις να μην πάρεις κάποιους πόντους, αλλά αν παράλληλα τελειώσεις γρήγορα την αποστολή τότε θα κερδίσεις από τον χρόνο πόντους.

Παρέα με τον DD στο ACC.

Ο κόσμος του παιχνιδιού χωρίζεται σε 3 μεγάλα μέρη στα οποία μπορείτε να παίξετε. Επίσης υπάρχει και το ACC, το οποίο σημαίνει Aerial Command Center. Τι είναι το ACC? Κοίταξε αριστερά και δεξιά του κειμένου αγαπητέ αναγνώστη, βρίσκεσαι στο ACC, στον χώρο του ελικοπτέρου. Πρόκειται για το ελικόπτερο στο οποίο ο Venom Snake βρίσκεται πριν μπει σε κάποια αποστολή ή αφού τελειώσει κάποια αποστολή. Για να μην γυρνάει στην Mother Base μετά από κάθε αποστολή αν επιλέγει να την τελειώσει φεύγοντας με το ελικόπτερο, οι κατασκευαστές εισήγαγαν το ACC.
Το πρώτο από τα 3 μέρη, είναι η Mother Base, η οποία μεγαλώνει με εντολή του παίκτη καθώς προχωράει το παιχνίδι. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνει ο παίκτης στην Mother Base, πέρα από το να κόβει βόλτες εξερευνώντας και να ανεβάζει το ηθικό των στρατιωτών με την παρουσία του εκεί. Πρόσβαση σε εσωτερικούς χώρους υπάρχει μόνο στην R&D πλατφόρμα αφού έρθει ο Huey στην βάση και στην Medical πλατφόρμα αφού εκπληρωθούν κάποιες απαιτήσεις. Για να γεμίσει η Mother Base με στρατιώτες πρέπει ο Venom Snake να στρατολογήσει κόσμο. Πως γίνεται αυτό; Με το γνωστό από το Peace Walker, fulton recovery system! Σε κάποιους ίσως φανεί αστείο και εντελώς εκτός τόπου σε σύγκριση με το υπόλοιπο ύφος του παιχνιδιού. Είναι όμως ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για να φτιάξει τον στρατό του και να γεμίσει η Mother Base με κόσμο.
Το δεύτερο κομμάτι είναι το Αφγανιστάν και τρίτο είναι η Αφρική. Τα δύο αυτά μέρη διαφέρουν μεταξύ τους, καθώς το πρώτο αποτελείται κυρίως από βουνά, ερήμους και άμμο ενώ το δεύτερο έχει βλάστηση, ποτάμια και πιο επίπεδο έδαφος. Αμφότερα είναι πλούσια σε outposts, βάσεις ανοιχτού τύπου και ελάχιστες κλειστού τύπου όπως η έπαυλη στην Αφρική ή το OKB Zero στο Αφγανιστάν.

Δεν μιλάει πολύ, όμως όταν μιλάει οι άλλοι ακούνε…

Υπάρχουν 2 είδη αποστολών, τα Main Missions που αφορούν την κύρια ιστορία και τα Side Ops που είναι μικρές σύντομες αποστολές και έχουν να κάνουν με εξαγωγή κάποιου στόχου, καταστροφή αρμάτων και άλλα. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται μια αποστολή, main ή side, υπάρχει αμοιβή στο νόμισμα του παιχνιδιού που ονομάζεται GMP. Εκτός από το GMP υπάρχουν και τα λεγόμενα Resources τα οποία είναι καύσιμα, συχνά μέταλλα, μικρά μέταλλα, πολύτιμα μέταλλα και βιολογικά υλικά. Επίσης υπάρχουν και τα φυτά που ανέφερα παραπάνω τα οποία χρειάζονται κυρίως για την δημιουργία διάφορων υπνωτικών. Για να ξεκινήσετε την κατασκευή μιας πλατφόρμας στην Mother Base χρειάζεται να έχετε τόσο GMP όσο και resources ενώ για τα όπλα χρειάζονται και τα φυτά. Κάθε φορά που επιλέγετε να βγείτε στον κόσμο του Αφγανιστάν ή της Αφρικής, πρέπει να πληρώσετε σε GMP, Resources και φυτά τον εξοπλισμό που θα πάρετε μαζί σας. Δεν θα επεκταθώ άλλο στο συγκεκριμένο μηχανισμό αλλά θα μείνω σε αυτήν την πρώτη ιδέα. Σίγουρα το παιχνίδι το εξηγεί πολύ καλύτερα και δεν είχα κανένα πρόβλημα στην κατανόησή του.

ROCKETO PUNCH!!!!!

Τα όπλα αν και δεν έχουν τις πραγματικές τους ονομασίες, είναι πολλά και μετά από ένα σημείο, δίνεται η δυνατότητα να αναμίξετε επιμέρους κομμάτια των όπλων και να φτιάξετε ένα δικό σας, πράγμα που θα έχει επίπτωση στα χαρακτηριστικά του όπλου. Δηλαδή θα μπορούσατε να βάλετε την μεγαλύτερη κάννη ενός sniper στο αρχικά κοντόκαννο SVG-67 (ΑΚ-47), με σκοπό να αυξήσετε το ενεργό βεληνεκές του αλλά έτσι ρίχνετε και την ταχύτητα πυρός του. Οι συνδυασμοί είναι πάρα πολλοί και αυξάνονται όσο ολοκληρώνεται το R&D όπλων. Φυσικά από το παιχνίδι δεν λείπουν τα κλασικά “παλαβά” που βρίσκει κανείς σε τίτλο MGS, όπως το χέρι ρουκέτα, η κορδέλα για τις άπειρες σφαίρες ή το stealth gadget που κάνει τον χαρακτήρα αόρατο.

Το τροποποιημένο μου MRS όπως φαίνεται στο ACC.

Στο παιχνίδι υπάρχει και το Buddy System. Για πρώτη φορά σε Metal Gear, υπάρχει η δυνατότητα ο Snake να έχει συνεργάτη στο πεδίο της μάχης. Υπάρχουν 4 διαφορετικοί buddies και ο κάθε ένας από αυτούς έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά και δυνατότητες. Το άλογο, με το οποίο ξεκινάει το παιχνίδι στο Αφγανιστάν και επιτρέπει γρήγορη μετακίνηση. Ο σκύλος που μπορεί και μυρίζει από μακριά εχθρούς, ζώα, φυτά και τα σημαδεύει στον χάρτη. Η Quiet που μετακινείται γρήγορα στον χάρτη και χρησιμοποιεί επίδοξα το sniper rifle. Τέλος το D-Walker, ένα ρομπότ ικανό να συνδυάσει κάποιες από τις πτυχές των άλλων buddies.  Όλοι λειτουργούν άψογα και υπάρχει η κατάλληλη περίσταση για την χρήση όλων. Αν κατά την διάρκεια μιας αποστολής κρίνετε ότι ο D-Dog δεν είναι κατάλληλος αλλά θα σας έλυνε τα χέρια το ρομπότ D-Walker με την δύναμη πυρός του, τότε μπορείτε να καλέσετε το D-Walker και αυτόματα ο σκύλος θα φύγει μέσω του Fulton πίσω στην βάση. Επίσης για το άλογο, τον σκύλο και την Quiet υπάρχει μηχανισμός που ξεκλειδώνει δυνατότητες σύμφωνα με το πόσο καλή σχέση έχει ο Venom Snake μαζί τους.

Με το πιστό μου άλογο καθώς επιλέγω τι ώρα θα ξεκινήσει η αποστολή.

Μέσα σε όλους τους μηχανισμούς του, το παιχνίδι έχει και κάποιους δυναμικούς μηχανισμούς. Δηλαδή “απρόβλεπτα” γεγονότα που συμβαίνουν τυχαία ή σύμφωνα με τις επιλογές που κάνει ο παίκτης. Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι αυτός του καιρού, ο οποίος είναι 100% δυναμικός και επηρεάζει την ορατότητα, την ακοή αλλά και τις σκοπιές των εχθρών. Αν για παράδειγμα υπάρχει αμμοθύελλα τότε η ορατότητα μειώνεται δραματικά και μπορείτε να διεισδύσετε πολύ ευκολότερα, ή αν έχει βροχόπτωση τότε είναι ευκολότερο να πλησιάσετε εχθρό χωρίς να σας ακούσει, όμως οι εχθροί τείνουν να μετακινούνται κάτω από σκέπαστρο και έτσι αλλάζουν οι σκοπιές.
Ο δεύτερος δυναμικός μηχανισμός στον οποίο θέλω να αναφερθώ είναι η προσαρμογή των εχθρών στις τακτικές του παίκτη. Αν επιλέγετε πολύ συχνά να μπαίνετε σε αποστολή τις βραδυνές ώρες τότε οι εχθροί θα αρχίσουν να χρησιμοποιούν γυαλιά νυχτερινής όρασης. Το ίδιο ισχύει για τους πυροβολισμούς στο κεφάλι και τα κράνη, τα αλεξίσφαιρα κτλ. Αυτό σημαίνει ότι όσο ο παίκτης χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη τακτική, το παιχνίδι θα αρχίσει να γίνεται δυσκολότερο και έτσι ο παίκτης καλείται να δοκιμάσει κάτι νέο. Προσωπικά προτιμώ να αλλάζω συχνά τον τρόπο που παίζω γιατί έτσι δεν καταντάει το παιχνίδι βαρετό.

Εκτός από τις αποστολές που ολοκληρώνει ο παίκτης, υπάρχουν και αυτές που αναλαμβάνουν οι στρατιώτες του, άλλωστε η Diamond Dogs είναι μισθοφορική εταιρία και όχι νηπιαγωγείο. Οι αποστολές αυτές έχουν ποσοστό επιτυχίας σύμφωνα με το επίπεδο των στρατιωτών που στέλνετε. Προσοχή, αν το ποσοστό είναι χαμηλό και πεθαίνουν οι στρατιώτες τότε χάνονται για πάντα από την Mother Base και θα πρέπει να τους αντικαταστήσετε με άλλους. Οι επιτυχημένες αποστολές έχουν ως αμοιβή resources, GMP και φυτά, πάντα σύμφωνα με το τι είδους αποστολή είναι. Υπάρχουν και αποστολές που έχουν ως στόχο την καταστροφή αποθηκών με προμήθειες του εχθρού έτσι ώστε να μειώνονται οι εχθροί που έχουν κράνη, καραμπίνες, χειροβομβίδες κτλ όταν παίζετε εσείς με τον Venom Snake.

Αγναντεύοντας τα κύματα στις Σεϋχέλλες…

Το online κομμάτι του παιχνιδιού, ονομάζεται F.O.B. Όχι δεν εννοώ το MGO το οποίο έρχεται για στις κονσόλες στις 6 Οκτωβρίου και στο PC τον Ιανουάριο του 2016, αλλά το online κομμάτι που σχετίζεται με την ιστορία και το single player. Εκτός από την Mother Base ο παίκτης δημιουργεί και μία δωρεάν Forward Operations Base η οποία χρησιμεύει για να του φέρνει resources. Μπορεί να φτιάξει σύνολο μέχρι τρεις FOB, όμως πρέπει να πληρώσει με πραγματικά λεφτά, κάτι που είναι απλά άσχημο για την συνολική εικόνα του παιχνιδιού. Το ζουμί των FOB όμως είναι ότι μπορούν να δεχτούν επίθεση από άλλους παίκτες με σκοπό να κλέψουν resources αλλά και προσωπικό. Έτσι οι παίκτες καλούνται να δημιουργήσουν σχέσεις, εχθρικές ή φιλικές, με άλλους παίκτες. Μπορείτε λοιπόν να κάνετε φίλους άλλους παίκτες και να αμυνθείτε την βάση τους όταν κάποιος τρίτος θα επιτεθεί. Αρνητικό εδώ είναι ότι δεν μπορείτε να γίνετε φίλοι μέσα στο παιχνίδι με άτομα που έχετε στην λίστα φίλων στα PSN/Live/Steam, αλλά μόνο με τυχαίους. Το FOB σύστημα έχει tutorial στο παιχνίδι και εξηγείται πολύ καλά.

Για το τέλος του gameplay κομματιού άφησα μερικές λεπτομέρειες που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και πιστεύω ότι δείχνουν το επίπεδο της ομάδας ανάπτυξης.
Αν λοιπόν πετάξετε χειροβομβίδα σε μια ομάδα εχθρών, υπάρχει περίπτωση ένας από αυτούς να βουτήξει πάνω στην χειροβομβίδα σε μια πράξη αυτοθυσίας για να σωθούν οι σύντροφοί του. Αν πετάξετε χειροβομβίδα σε κάποιον που κρατάει ασπίδα, τότε αυτός θα καλυφθεί πλήρως πίσω από την ασπίδα την οποία θα στρέψει με γωνία προς την χειροβομβίδα. Η έκρηξη θα τον κάνει να ανοίξει την άμυνά του αλλά δεν θα σκοτωθεί. Οι εχθροί θα αρχίσουν να πυροβολούν προς την μεριά από την οποία δέχτηκαν πυρά ακόμη και αν δεν σας έχουν εντοπίσει. Κάποιοι θα κοιτάνε με κιάλια και μόλις δουν την λάμψη της κάννης θα ειδοποιήσουν για την τοποθεσίας σας. Αν ρίξετε για ύπνο εχθρό με υπνωτικά βέλη και τον τοποθετήσετε σε τουαλέτα, τότε όταν ξυπνήσει θα νομίζει ότι τον πήρε ο ύπνος στην τουαλέτα και δεν θα ειδοποιήσει τα κεντρικά.
Το παιχνίδι είναι γεμάτο από τέτοιες λεπτομέρειες και αποτελούν ευχάριστη έκπληξη όταν τις συναντάω.

Ο φωτισμός είναι φανταστικός.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι σε πάρα πολύ καλά επίπεδα. Προσωπικά παίζω το παιχνίδι στο PC σε ανάλυση 1080p με όλες τις επιλογές των γραφικών σε High με εξαίρεση την επιλογή Effects την οποία έχω στο Extra High. Ο υπολογιστής μου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (CPU: FX 8350, GPU: HD 7870 OC, RAM: 8GB @1866MHz), αλλά καταφέρνω να παίζω την περισσότερη ώρα σε σταθερά 60fps ενώ που και που, στις έντονες στιγμές έχω μερικές πτώσεις. Όλες οι εικόνες στο άρθρο είναι screenshot που τραβούσα κατά το gameplay.
Ο φωτισμός είναι κορυφαίος, με πολλές πηγές φωτός ταυτόχρονα από πολλές γωνίες να δημιουργούν σωστές σκιές που φτιάχνουν την σωστή ατμόσφαιρα σε ένα παιχνίδι stealth. Το draw distance είναι αρκετά καλό και επιτρέπει το sniping από μεγάλες αποστάσεις, όχι όμως τρομερές αποστάσεις. Αρκετά σπάνια το μάτι έπιασε μερικά pop in αλλά μόνο όταν χρησιμοποιούσα το άλογο ή κάποιο όχημα για να μετακινηθώ γρήγορα στον χάρτη.
Οι χαρακτήρες είναι καλοφτιαγμένοι και στο motion capture έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, πράγμα που ξέραμε ήδη από τα trailer. Σε πολλές σκηνές ο παίκτης είναι σε θέση να καταλάβει τι νιώθουν οι χαρακτήρες μόνο από τις εκφράσεις των προσώπων τους.
Θα μπορούσαν φυσικά να είναι καλύτερα τα γραφικά, αν το παιχνίδι δεν κυκλοφορούσε και στην προηγούμενη γενιά τότε σίγουρα κάποια πράγματα θα ήταν καλύτερα, όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό παράπονο με την υπάρχουσα εικόνα του παιχνιδιού. Στο PS4 τρέχει στα 1080p 60fps, στο One είναι στα 900p 60fps ενώ στις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς είναι upscaled 720p στα 30fps.

Infiltration time!

Για τον ήχο μπορώ να πω ότι έχω μερικά παράπονα, τα οποία υπήρχαν και στο Ground Zeroes και δεν διορθώθηκαν. Αρχικά απογοητεύτηκα όταν είδα πως στο PC υπάρχουν μόνο 2 επιλογές για τον ήχο και καμία από αυτές δεν είναι ουσιαστική. Πολλές φορές αισθάνομαι πως χρειάζεται να μειώσω ή να αυξήσω την ένταση γιατί ή έχει πολλή ησυχία ή πολλή φασαρία. Για παράδειγμα, ενώ προσπαθούσα να ολοκληρώσω ένα Side Op αθόρυβα, αύξησα τον ήχο για να ακούω καλά γύρω μου, όταν όμως με πήρε χαμπάρι το ελικόπτερο και άρχισε να βαράει, χρειάστηκε να μειώσω γιατί μου πήρε τα αυτιά. Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πολύ καλές και για μένα ξεχώρισε αυτή του Christopher Randolph ως Huey. Το μεγάλο αστέρι του cast, Kiefer Sutherland δεν μιλάει και πολύ, μιας και ο Kojima αποφάσισε να τον κάνει “σιωπηλό πρωταγωνιστή”, ο οποίος περισσότερο θα πράττει παρά θα μιλάει. Όταν όμως μιλάει τότε ναι, το κάνει αρκετά καλά και μπορώ να πω ότι μου άρεσε ο Kiefer ως Big Boss.
Το soundtrack του παιχνιδιού είναι άψογο και περιλαμβάνει τόσο κομμάτια γραμμένα αποκλειστικά για το παιχνίδι όσο μεγάλα hit της δεκαετίας του 80 και συγκεκριμένα πριν το 1984 με μία το πολύ δύο εξαιρέσεις. Όταν ο παίκτης μπει στην ακτίνα ενός φρουρίου ή μιας περιοχής με εχθρούς τότε ξεκινάει να παίζει διακριτικά μια μουσική κατάλληλη για το κλίμα του παιχνιδιού. Αν ο παίκτης καθαρίσει το μέρος από εχθρούς τότε η μουσική σταματάει ομαλά και δίνει την αίσθηση της ηρεμίας.
Εδώ στο κομμάτι του ήχου, θέλω να αναφέρω πως και το iDroid μπορεί να καταντήσει σπαστικό καθώς κάθε φορά που βάζετε κάπου marker, κάνετε ανάλυση έναν εχθρό ή καλείτε ελικόπτερο, η φωνή της Donna Burke θα αναγγείλει αυτό που μόλις κάνατε…Ευτυχώς η μία από τις 2 επιλογές για τον ήχο είναι να απενεργοποιήσετε την αγαπητή Donna, η οποία δίνει ρέστα στο Sins Of The Father, για να μην σας ζαλίζει άλλο το κεφάλι.

…ξέρετε τι θα πάθετε….

Στο iDroid μπορεί ο παίκτης να βρει τις κασέτες από τις οποίες εξελίσσεται το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας και να τις ακούσει καθώς κάθεται αραχτός στο ACC ή την ώρα που εκτελεί κάποια αποστολή. Πρόκειται για πολλές ολιγόλεπτες κασέτες που ξεκλειδώνουν καθώς ο παίκτης προχωράει την ιστορία. Επίσης υπάρχουν κασέτες με μουσικά κομμάτια της εποχής που αναφέρω και παραπάνω. Κάποια από αυτά είναι τα The Man Who Sold The World, The Final Countdown και Maneater, τα οποία ο παίκτης “κλέβει” από τα κασετόφωνα διάφορων φρουρών στον χάρτη.
Προσωπικά μου αρέσει που και που, να σταματάω λίγο πριν την τοποθεσία στην οποία θέλω να εισβάλλω, να επιλέγω το The Final Countdown και αφού οπλίσω το LMG μου, να τα κάνω όλα λαμπόγυαλο! Να αναφέρω επίσης ότι μπορεί ο παίκτης να επιλέξει κάποιο κομμάτι το οποίο θα παίζει το ελικόπτερο όταν θα έρχεται για υποστήριξη.
Η δεύτερη και τελευταία επιλογή ήχου , η οποία υπάρχει μόνο στο PC και στα PS3/360, έχει να κάνει με το επίπεδο ήχου των κομματιών που εισάγει ο παίκτης στο παιχνίδι.

Τι να σκέφτεται άραγε…

A Shinning Light, Even In Death

Η ιστορία αποτελεί το πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι.
Γνωρίζουμε ότι στο Ground Zeroes, ένας περίεργος τύπος με όνομα SkullFace κατέστρεψε την MSF και φταίει για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται ο Big Boss και ο Kaz. Αυτοί με την σειρά τους θέλουν εκδίκηση και το The Phantom Pain διαφημίζεται από την πρώτη μέρα ως το παιχνίδι στο οποίο παίρνουν εκδίκηση. Παραπάνω δεν θα πω, γιατί αφενός δεν θέλω να σας το χαλάσω, αφετέρου το παιχνίδι δεν έχει και τόση ιστορία, οπότε καλύτερα ας μην σας κλέψω τις όποιες εκπλήξεις…
Πρέπει όμως να αναφέρω κάποια πράγματα όσον αφορά την ποιότητα της ιστορίας.

Η επιλογή του Hideo Kojima να μειώσει τα cutscenes ήρθε μετά από την γκρίνια όλων αυτών που δεν τους άρεσε η κατάσταση των προηγούμενων τίτλων. Τα μειωμένα λοιπόν cutscenes δημιουργούν προβλήματα στον ρυθμό που ξετυλίγεται η ιστορία. Αν και λίγο πολύ όλες οι κύριες αποστολές έχουν να κάνουν με την βασική ιστορία, δεν είναι τόσο εμφανές. Επιπλέον υπάρχει η αίσθηση, ότι απλά γέμισαν την λίστα των κύριων αποστολών χωρίς νόημα μόνο και μόνο για να αυξηθεί ο αριθμός τους. Είναι γνωστό πως έχουν κόψει την τελευταία αποστολή, η οποία αποτελεί πολύ βασικό κομμάτι της γενικής ιστορίας της σειράς και έχουν βάλει τα μισοτελειωμένα cutscenes της, στην συλλεκτική έκδοση ως εξτρά δίσκο. Τα προβλήματα όσον αφορά την ιστορία του παιχνιδιού είναι σαν μην έχουν τελειωμό. Το γεγονός ότι χωρίζεται σε κεφάλαια αλλά περιλαμβάνει μόνο δύο, εκ των οποίων το ένα είναι κουτσό, δείχνει ότι υπήρχε αρχικός σκοπός για περισσότερη ιστορία και περιεχόμενο. Προσωπικά ευχαριστήθηκα μόνο την πολύ βασική ιστορία του Big Boss και όλες οι άλλες που έτρεχαν ταυτόχρονα είναι ή μισοτελειωμένες ή απλά δεν οδηγούν πουθενά. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μάθω γιατί έχει αυτό το πρόβλημα, αν και πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε γιατί, μετά τα τελευταία καμώματα της Konami.
Αν και τα cutscenes είναι λίγα, υπάρχουν οι κασέτες που αναφέρω παραπάνω στο κείμενο, στις οποίες μπορεί κανείς να πάρει αρκετές απαντήσεις, όμως με όσους έχω μιλήσει, κανείς δεν έχει όρεξη να τις ακούσει και τους καταλαβαίνω απόλυτα.
Η τελική σκηνή του παιχνιδιού όμως, προσωπικά, με άφησε απόλυτα ευχαριστημένο.

 

Ευχαριστώ τον Hideo Kojima και την ομάδα του, για την καταπληκτική σειρά που μας έδωσε, ακόμα και αν το κλείσιμο έχει τόσο πικρή γεύση.

Yes, it is good.

Θετικά: Μεγάλος χάρτης, τρομερός φωτισμός, κορυφαίο gameplay, έξυπνη βασική ιστορία…

Αρνητικά: …που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα, προβληματικός τρόπος διήγησης της ιστορίας, αφήνει αίσθηση βεβιασμένης κυκλοφορίας.

Βαθμός: 9.5

Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

9.5

Βαθμός

9.5/10

Θετικά

  • Μεγάλος χάρτης
  • τρομερός φωτισμός
  • κορυφαίο gameplay
  • έξυπνη βασική ιστορία...

Αρνητικά

  • ...που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα
  • προβληματικός τρόπος διήγησης της ιστορίας
  • αφήνει αίσθηση βεβιασμένης κυκλοφορίας

StratosGk

Έμαθε να μετράει παίζοντας Crash Bandicoot και ερωτεύτηκε σε μικρή ηλικία το μαγευτικό Metal Gear Solid. Φήμες τον θέλουν να επισκέπτεται καθημερινά το /r/NeverBeGameOver/ ελπίζοντας για Chapter 3.