Lost Horizon 2

Καιρό είχαμε να δούμε ένα κλασσικό adventure. Ακόμη περισσότερο καιρό έχουμε να δούμε ένα εξαιρετικό κλασσικό adventure. Αλλά το Lost Horizon 2 κάνει πραγματικά ό,τι μπορεί για να καλύψει το κενό. Τα καταφέρνει όμως;

Το δεύτερο κεφάλαιο της σειράς εξιστορεί τα γεγονότα 20 χρόνια μετά το Lost Horizon, με τον ίδιο πρωταγωνιστή και νέο σκηνικό. Κάπου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κάτω από τη σκιά του Ψυχρού Πολέμου τα πράγματα μπερδεύονται ξανά για τον Fenton Paddock. Οι πράξεις και επιλογές του τον οδηγούν πέρα από το Σιδηρούν Παραπέτασμα σε μια περιπέτεια γεμάτη ένταση και μυστήριο.

 

Η αλήθεια είναι πως η ιστορία στήνει ένα καλό σκηνικό και προδιαθέτει για καλές σκηνές, ειδικά όποιον ενδιαφέρεται στα SS και τη μυστική δράση τους, τα ιστορικά στοιχεία της εποχής και τα κατασκοπικά θρίλερ (εντάξει, αυτό ίσως ήταν λίγο υπερβολικό). Το σκηνικό καλείται να δέσει το gameplay και το στυλ του σχεδιασμού. Τώρα θα το πάμε λίγο παράξενα. Θα εξηγήσουμε τι κάνει καλά ο τίτλος και μετά που το χάνει. Πάμε.

Gameplay-wise, τα πράγματα δείχνουν υποσχόμενα. Έχουμε εναλλαγές χαρακτήρων που καλούνται να συνεργαστούν, ένα ενδιαφέρον σύστημα συνδυασμού αντικειμένων, αρκετά λογικούς γρίφους και ένα αρκετά interactive σύστημα. Τι θα πει αυτό; Για να ανοίξει μια πόρτα πρέπει να γυρίσουμε το πόμολο, για να καλέσουμε πρέπει να περιστρέψουμε το καντράν κτλ κτλ. Εδώ βοηθάει ένα gamepad (ο τίτλος παίζεται και με WASD), για περισσότερο immersion (που λένε και στο χωριό μου). Τα γραφικά είναι κι αυτά καλοφτιαγμένα. Τα real time γραφικά εναλλάσσονται με cutscenes αρκετά συχνά και όλα τα backgrounds φαίνονται καλοφτιαγμένα. Ιδιαίτερα όμορφα φαίνονται τα μικρά πράγματα. Φωτογραφίες, πινακίδες, έντυπα κτλ, οτιδήποτε δηλαδή έχει σημασία.

 

Στην άλλη πλευρά τώρα, η λογικότητα χάνεται όταν ο χαρακτήρας συνδυάζει αντικείμενα πριν μάθει που θα χρησιμοποιήσει το νέο του δημιούργημα. Ή άλλοτε δεν είναι up-to-speed με πράγματα που είναι μπροστά στη μύτη του και πρέπει να γίνει κάποια ενέργεια για να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει. Στα γραφικά, οι εναλλαγές δεν είναι πάντα ομαλές και ενίοτε τα pre-rendered cutscenes χάνουν frames και γενικά υπάρχουν σπασίματα. Το ότι οι χαρακτήρες ενίοτε κάνουν παντιλίκια στη σκηνή είναι ουδέτερο, σε όλα τα adventures γίνεται λίγο πολύ.

Στα του ήχου, μέτρια κατάσταση. Ωραίες μουσικές αλλά μάλλον φτωχό voice acting.

Και έρχομαι στο χειρότερο πράγμα που είδα. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω της review copy αλλά οφείλω να το αναφέρω. Υπάρχει ένα ειδικό μενού με δύο καρτέλες. Η μία λειτουργεί σαν tutorial, εξηγεί τους μηχανισμούς και είναι εκεί για να βοηθήσει τον παίκτη να “πάρει μπρος”. Η δεύτερη καρτέλα είναι το walkthrough! Ναι. Το παιχνίδι μου έχει πακέτο το λυσάρι. Ποιο το νόημα αγαπητή Animation Arts GmbH; Το adventure σου ακονίζει το μυαλό, δεν σου δίνει τη λύση στο πιάτο! Anyway…

Συνοψίζοντας, το Lost Horizon 2 είναι ένα μέτριο adventure game. Αξίζει την προσοχή όσων θέλουν ένα adventure παλαιάς κοπής αλλά δεν ενδείκνυται για νέους παίκτες.