Far Cry 5

Το πέμπτο κεφάλαιο της σειράς Far Cry μας μεταφέρει κάπου στον αμερικάνικο νότο, στα μέρη των Rednecks, των θεοσεβούμενων, των αγροίκων, της βλαχιάς, της τρομολαγνείας, της… καταλάβατε.

Το παιχνίδι ξεκινά με μια ομάδα κρούσης που πάει να συλλάβει τον Joseph Seed, γνωστό ως The Father, αρχιερέα της αίρεσης Gates of Eden. Φυσικά πρόκειται για μια θρησκευτική αίρεση με παρακλάδια στη βία και το ξύλο. Αλλιώς δε θα είχαμε Far Cry. Η φάση πάει άσχημα, τα μέλη της ομάδας φυλακίζονται από την οικογένεια Seed και ο ήρωας μένει να προσπαθεί να τους σώσει.

Φυσικά έχουμε έναν τύπο να μιλάει από ασύρματο, levels, ανοιχτό χάρτη, άπειρους κακούς που κάνουν ουρά για να πεθάνουν και glitches. Αλλά ας τα πάμε από την αρχή.

Το παιχνίδι είναι όλα όσα ήταν το Far Cry 2, 3 και 4. Απλά αλλάζει το σκηνικό. Αυτή τη φορά όμως το σενάριο κάπου χάνει. Οκ να είσαι αποκλεισμένος σε ένα νησί, στη μέση της ζούγκλας, κάπου σε ένα κορφοβούνι. Αλλά εδώ μιλάμε για μια κοιλάδα. Αν ο ήρωας μπορεί να πηγαινοέρχεται ελεύθερα τι τον εμποδίζει από το πάει πιο έξω και να φέρει τα SWAT να τελειώνουμε; Μεγάλο φάουλ, καθότι στο εισαγωγικό βίντεο φτάνουν με όχημα, και μετά αποφασίζει πως δε μπορεί να οδηγήσει προς τον πολιτισμό παρά να λύσει το πρόβλημα μόνος του.

Έστω πως το δεχόμαστε αυτό όμως. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να απαλλάξουμε την πεδιάδα και τους κατοίκους της από την αίρεση. Σώζοντας πολίτες, καταστρέφοντας σημεία-κλειδιά και παίρνοντας πίσω οχηρά κερδίζουμε perks και δύναμη για την αντίσταση. Σκοπός στις τρεις βασικές περιοχές είναι να γεμίσει η μπάρα της αντίστασης και να φτάσουμε στο boss – μέλος της οικογένειας Seed – ηγετικό μέλος της GoE.

Το gameplay είναι ίσως λίγο καλύτερο από τα προηγούμενα, αλλά πάλι το ίδιο. Μεγάλη σημασία έχει το stealth (aka crouching) καθώς ο ήρωας δεν αντέχει τις πολλές σφαλιάρες. Πράγμα καλό. Τα γραφικά είναι πολύ καλά, αν και σύντομα γίνονται απίστευτα επαναλαμβανόμενα. Αυτό οφείλεται κυρίως στην ποικιλομορφία του περιβάλλοντος και στους npcs – mobs. Τα μοντέλα των ανθρώπων που δεν είναι npcs ενδιαφέροντος περιορίζονται σε 4-5 διαφορετικές μορφές. Μαντράχαλος με μούσι, καράφλας με μούσι, Daryl Dixon, μαντράχαλος γυναίκα, πολίτης λευκός, πολίτης μαύρος. Φυσικά ο ήρωας αλλάζει ρούχα, κουρέματα και γάντια όποτε θέλει (με ingame ή κανονικά λεφτά). Το ίδιο δε συμβαίνει όμως και στα όπλα. Μπορούμε να αλλάξουμε χρώμα αλλά όχι attachments.

Τεχνικά βέβαια ο τίτλος σχεδόν πετάει. Μηδέν frame drop (στο Xbox One X που το δοκιμάσαμε), σωστός ήχος και χειρισμός που ανταποκρίνεται όπως πρέπει. Βέβαια τα glitches δε μπορούν να λείπουν από έναν τόσο μεγάλο χάρτη. Χαρακτηριστικό συμβάν, έσωσα μια κοπέλα και αφού με ευχαρίστησε και μου έδωσε ένα generic side quest η φωνή της άλλαξε, έβγαλε όπλο και άρχισε να μου ρίχνει.

Κάπου εδώ να αναφέρουμε πως το παιχνίδι συνοδεύεται από ένα arcade mode και multiplayer. Στο arcade καλούμαστε να παίξουμε player made πίστες μικρού μεγέθους. Μια προσπάθεια για να δημιουργηθεί κοινότητα που δε χρειάζεται λόγω της φύσης του τίτλου. Το multiplayer έχει ίσως πλάκα στο co-op αλλά δε μπορεί να πιάσει το αντίστοιχο Wildlands.

Κλείνοντας, το Far Cry 5 είναι μια ωδή σε όλα τα κλισέ που συνοδεύουν τις Η.Π.Α και τα στραβά του νότου της. Αν σας άρεσε το 2, το 3 ή το 4 θα σας αρέσει κι αυτό. Αν όχι καλύτερα μη το δοκιμάσετε, καθώς είναι το ίδιο παιχνίδι.

Far Cry 5

6.5

Βαθμός

6.5/10

Θετικά

  • Ρεαλιστικό πιστολίδι
  • Εξαιρετικά γραφικά

Αρνητικά

  • Ξαναζεσταμένο φαγητό
  • Απογοητευτική ποικιλία npcs/mobs
  • Αδιάφορα παράπλευρα modes

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.