Titan Quest Anniversary Edition |Review

Το μακρικό 2006, το Titan Quest ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε. Ένα μπαστάρδεμα από Diablo και Age of Mythology, που και τα δύο τότε ήταν στα φόρτε τους.

Ο τίτλος βγήκε στην αγορά με έναν μεγάλο χάρτη, όμορφα γραφικά και αναπόφευκτα καλές κριτικές. Ακολούθησαν δύο Expansions (όχι DLC, να τα λέμε κι αυτά) που επίσης πήγαν καλά. Φέτος το Titan Quest ήρθε με το Anniversary Edition στις κονσόλες μας.

Χειριζόμαστε το χαρακτήρα που φτιάχνουμε και θα περιπλανηθούμε σε αρχαία Ελλάδα, Αίγυπτο και Κίνα ώστε να βρούμε και να νικήσουμε τους Τιτάνες οι οποίοι ξέφυγαν από τη φυλακή τους. Στην αναζήτησή μας θα δούμε όλες τις «βαριές φανέλλες» της μυθολογίας των τριών περιοχών.

Ο τίτλος είναι άποψης σχεδόν god mode ενώ μπορούμε να φέρουμε το ζουμ σε σχεδόν 3^rd person. Κλασσικά, για Diabloπαίχνιδο έχουμε άπειρο loot, ένα χορταστικό skill tree, και άιμα. Το grinding είναι σε άλλο επίπεδο στο Titan Quest, και με τόσους τρόπους να κάνουμε τους εχθρούς τροφή για τα όρνεα δε νομίζω να βαρεθεί κανείς. Κανονικά ο τίτλος ήταν point and click (duh!) αλλά τώρα χειριζόμαστε με τον αναλογικό τον ήρωα.

Κι εδώ ξεκινάνε τα αρνητικά… Ο τίτλος απλά έγινε port με καλύτερη ανάλυση. Αυτό θα πει δύο πράγματα, βασικά. Ο χειρισμός χάνει, τα μενού χάνουν. Πρώτον, τα sprites δεν είναι 360 μοιρών, οπότε ο χαρακτήρας κάνει σπασίματα. Επίσης σπασίματα κάνουν και τα γραφικά στις επιθέσεις, αν συμβεί το οτιδήποτε. Απλά κόβεται το animation, θα λέγαμε. Μετά, λόγω της αυξημένης ανάλυσης ώστε τα γραφικά να φαίνονται καλύτερα, τα τζιμάνια δεν έκαναν καλό scale τα πλαίσια των διαλόγων, το UI και τα μενού. Το αποτέλεσμα; Οι 32’’ φαίνονται λίγες για να διαβαστούν τα κείμενα, ακόμα και από τα 2 μέτρα. Κατά τα άλλα όλα καλά.

Κλείνοντας, το Titan Quest Anniversary Edition είναι τεφαρίκι για τους μεγαλύτερους, και όσους αποφασίσουν πως το Diablo 3 αξίζει ένα διάλειμμα για λίγο. Είναι ένα παιχνίδι φόρος τιμής στην εποχή του, με ωραίες επιρροές και άπειρο hack n slash.