Darksiders 3 | Review

Το Darksiders III είναι εδώ, μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια, και σχεδόν χτυπάει το στόχο του, έχοντας αρκετά μπερδεμένη προσωπικότητα.

O War έχει φυλακιστεί από το Συμβούλιο επειδή έφερε τον Αρμαγεδδώνα πρόωρα, ο Death προσπαθεί να τον ελευθερώσει ξεπλένοντας το όνομά του, και ο Strife «ασχολείται με άλλα θέματα». Έτσι έχουμε τη Fury που καλείται να σκοτώσει τις Seven Deadly Sins και να επαναφέρει την ισορροπία στη δύναμη ηρεμία στον κόσμο.

Το πρόβλημα με τη Strife είναι πως πέρα από τούμπανη σε δυνάμεις είναι και αψυχολόγητη στις κινήσεις της. Έτσι, αβίαστα αβασάνιστα αβάσιμα απαιτεί την αρχηγεία των Horsemen σε περίπτωση που φέρει την αποστολή εις πέρας. Και το χάος ξεκινά…

Το Darksiders III (Darksiders 3 ίσως; Μπα) είναι ένα hack n slash action rpg με Souls στοιχεία, χιούμορ,  μια πρέζα World of Warcraft και στοιχεία platform. Ας τα δούμε ένα ένα.

Hack n slash είναι ο πυρήνας του Darksiders από τον πρώτο κιόλας τίτλο. Ανελέητη σφαγή με επικά combos, μαγείες, αίμα και τα ρέστα (τα βλέπω). Ο τίτλος δεν απομακρύνεται πολύ από τη βάση του, ένα στυλ λίγο God of War, λίγο DmC, μια κοψιά Gears of War. Όμορφα πράγματα, διασκεδαστικά.

Το Action το RPG το με στοιχεία Souls. Σε μια προσπάθεια να δώσουν νέα πνοή στη σειρά, τα μυαλά της Gunfire Games έφτιαξαν ένα σύστημα μάχης εφάμιλλο της σειράς Dark Souls. Οπότε έχουμε πολύ, μα πολύ, dodge, parry, roll, τόνους damage από τους εχθρούς και πολλούς ανούσιους θανάτους. Κυρίως γιατί αν το roll δε γίνει σωστά, τρώμε το damage ό,τι και να κάνουμε. Θα μου πεις ναι, νταξ. Παραμένει action στη βάση του. Όχι, θα απαντήσω. Το XP μένει σαν orb στο σημείο που πεθάναμε, και ω τι ιδέα, πρέπει να πάμε να το μαζέψουμε. Επίσης ένα υποτυπώδες leveling system είναι ενσωματωμένο, προφανώς. Αλλά όποιο stat από τα τρία κι αν ανεβάσουμε δεν φέρνει καμία ουσιαστική αλλαγή στο gameplay. Α και τα potions είναι ίδια με τα Estus, σε ταχύτητα χρήσης, σπανιότητα, όλα.

Χιούμορ. Αν μη τι άλλο στα cutscenes -γιατί cinematics δεν έχουμε- γελάς. Ατάκες του στυλ “Horseman? Or Horsewoman? Maybe horse…person?” δίνουν και παίρνουν, και αλαφραίνουν το κλίμα από τον εκνευρισμό που προκαλούν το προηγούμενο και το επόμενο στοιχείο.

Το επόμενο στοιχείο δεν είναι άλλο από το platforming. Ο τίτλος στη βάση του παραμένει ένα διασκεδαστικό παιχνιδάκι. Έχει αρκετά άλματα, κρεμάσματα, πλατφόρμες και μίνι αρένες με μίνι αφεντικά. Αυτό σε συνδυασμό όμως με την α-λα DS μάχη κάνει την κατάσταση δύσκολη. Οι χώροι είναι στενοί για όσους ελιγμούς θα θέλαμε, και ενίοτε το αποτέλεσμα θυμίζει τη δυσκοιλιότητα του Lords of the Fallen.

Το World of Warcraft στοιχείο φαίνεται, τέλος, στον τεχνικό τομέα. Στην πρώτη σοβαρή συνάντηση με humans αφαιρέθηκα νομίζοντας πως μπήκα Stormwind. Το κόψιμο ήταν τόσο ατσούμπαλο και χοντρό που έσπασε το προσωπείο που ως εκείνη την ώρα είχε φτιάξει ο τίτλος. Σύντομα παρατηρούσα άκομψες αλλαγές σε textures, χαμένα πολύγωνα και κενά στα όρια των levels. Τεχνικός τομέας 2008 σε έναν τίτλο του 2018 δεν συγχωρείται εύκολα.

Κλείνοντας, το Darksiders III δεν είναι ένα κακό παιχνίδι. Έχει το ενδιαφέρον του, και πολύ ωραία ιστορία. Χωλαίνει όμως σε ένα βασικό στοιχείο. Την προσωπικότητα. Προσπαθώντας να δώσει λίγο από όλα τελικά ίσως λασπώνει σε μια ανούσια εκνευριστική μετριότητα. Αν είστε fans της σειράς δείτε το σίγουρα. Αν όχι παίξτε πρώτα τα άλλα δύο και ελάτε μετά στο 3

Darksiders 3

6.8

Βαθμός

6.8/10

Θετικά

  • Χιούμορ
  • Ιστορία

Αρνητικά

  • Μπερδεμένα στοιχεία που ξενίζουν το gameplay
  • Ξεπερασμένα γραφικά

Πάνος Αλεξόπουλος

Παίζω, γράφω, κριτικάρω και σχεδιάζω παιχνίδια. H συλλογή μου μια μέρα δε θα χωράει σε μουσείο.