Assassin’s Creed Syndicate

Ήρθε και φέτος ο καιρός για το νέο AC. Το Syndicate ήρθε με πολλές αξιώσεις και υποσχέσεις από πλευράς Ubisoft για έναν τίτλο προσεγμένο, polished, σωστό σε gameplay και όλα τα καλά. Το αντίθετο δηλαδή από το prequel, Unity.

Η ιστορία μας είναι πάλι στα ίδια πατήματα. Οι Assassin’s απέναντι από τους Templars για τα Κομμάτια της Εδέμ με φόντο το Λονδίνο και τη βιομηχανική επανάσταση. Από εδώ και πέρα θα τους λέμε Rooks και Blighters. Αρχηγοί των Rooks είναι οι Evie και Jacob Frye, τα αδέρφια και πρωταγωνιστές μας. Να σημειωθεί πως για πρώτη φορά έχουμε γυναίκα πρωταγωνίστρια σε canon τίτλο της σειράς.

Το gameplay είναι το κυρίαρχο στοιχείο, με τα άλλα (γραφικά, ήχο, πλοκή) να ακολουθούν από πίσω. Οι διαφορές των δύο ηρώων είναι που δίνουν ωραίο βάθος σε αυτό τον τομέα και κάνουν τον τίτλο να πετάει. Από τη μία έχουμε τον Jacob. Θερμόαιμος, επιθετικός, αιμοβόρος και με μια ατάκα για κάθε περίσταση, θα λέγαμε πως βλέπει το ρόλο του assassin με μια ματιά πιο… “χουλιγκανική”. Από την άλλη η Evie είναι πιο σκεπτόμενη και συγκρατημένη, τιμά τις παραδόσεις και την εκπαίδευση της και προσπαθεί να κρατά τον Jacob από το να ανατινάξει όλο το Λονδίνο. Τα νέα παιχνιδάκια τώρα, έχουν κι αυτά ωραίο ρόλο. Βασικά δύο κάνουν τη διαφορά. Τα βελάκια που ναρκώνουν τους εχθρούς και τους κάνουν να επιτίθενται στους συμμάχους τους είναι η πρώτη ωραία προσθήκη. Δεύτερη και σημαντικότερη, το “zip line” γάντι. Αυτό το έφτιαξε ο Alexander Bell (αυτός με το τηλέφωνο, ναι) για να βοηθήσει τα αδερφάκια στην αποστολή τους. Πετάει ένα γάντζο με σχοινί σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις επιτρέποντας στο χρήστη να περνάει από κτήριο σε κτήριο χωρίς να αγγίζει έδαφος. Καθόλου ρεαλιστικό αλλά πολύ χρήσιμο και διασκεδαστικό.

Αξίζει να σημειωθούν ξεχωριστά άλλα δύο-τρία στοιχεία του gameplay. Το πρώτο είναι η εκτεταμένη χρήση του περιβάλλοντος στη μάχη. Μπορούμε να ανατινάξουμε πράγματα, να ρίξουμε βαρέλια και να κοπανήσουμε εχθρούς στον τοίχο. Δεύτερον, υπάρχει πλέον επίσημο stealth mode. Με το πάτημα ενός κουμπιού ο ήρωας φοράει κουκούλα και περπατά σκυφτός κάνοντας την παρουσία του λιγότερο αισθητή. Τέλος, οι άμαξες και τα τραίνα παίζουν ρόλο στη ροή του παιχνιδιού με πολλούς τρόπους. Χρησιμοποιήστε τα.

https://www.youtube.com/watch?v=HK4Ql026tsc

Στα πιο τεχνικά. Ω τι χαρά. Στις αρκετές ώρες που ασχολήθηκα μόνο δυο-τρεις φορές “στράβωσα” με αυτά που γινόντουσαν στην οθόνη. Έτσι μπορώ να πω με ασφάλεια πως ο τίτλος είναι polished σε ικανοποιητικό βαθμό για το μέγεθός του. Το μόνο μελανό σημείο παραμένει ο χειρισμός, που όμως έχει βελτιωθεί σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς και μάλλον πρέπει να αποδεχτούμε πως πάντα θα χάνει λίγο λόγω φύσης του gameplay. Γραφικά και ήχος σε πολύ καλά επίπεδα χωρίς να εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα. Ποτέ δε μου άρεσε το πως η Ubi φτιάχνει μαλλιά και τρίχες. Πολύ ωραία είναι όμως τα multi-kills. Έχουν πολύ αίμα, καλή ροή και φυσικότητα. Αντίστοιχη φυσικότητα βγάζουν και οι ήρωες, κυρίως στον τρόπο που μιλάνε. Φαίνεται πως είναι αδέρφια και οι ατάκες δίνουν και παίρνουν.

Κλείνοντας, το Assassin’s Creed Syndicate είναι ίσως το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι της σειράς, με πολύ ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές και αρκετό περιεχόμενο.