F.3.A.R

Το F.E.A.R ειναι μια απο τις σειρές που μπήκε στη ζωή μας απο το πουθενά. Χωρίς τυμπανοκρουσίες τεράστια budget για προώθηση, και υπερβολικό hype, το πρώτο παιχνίδι της σειράς ήρθε ένα παγωμένο πρωί του Οκτώβρη το μακρινό 2005 στις ζωές μας, για να μας μάθει τι σημαίνει εντυπωσιακή μάχη με όπλα, και πόσο εύκολο είναι να φοβηθείς παίζοντας ένα παιχνίδι!
Το 3ο παιχνίδι της σειράς, ακολουθώντας δυστυχώς τον κανόνα του Sequel, οσα και αν διαβάσετε απο εμένα η οποιοδήποτε άλλο, δεν φτάνει το επίπεδο του πρώτου παιχνιδιού. Βέβαια με άριστα το 100 ένα παιχνίδι που φτάνει μέχρι το 80 δεν είναι άσχημο, αν θέλετε λοιπόν να μάθετε αν το F.E.A.R. 3 αξίζει τον κόπο και τα λεφτά σας, απλά διαβάστε τη συνέχεια.

Για την ιστορία
Η ιστορία του παιχνιδιού είναι… Sequel. Αν δεν έχετε παίξει και τα 2 προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, πιθανότατα θα αναρωτιέστε συνεχώς “μα καλά, γιατι με κυνηγάνε όλοι;” Ακόμα και εγώ που έπαιξα το πρώτο παιχνίδι(το δεύτερο το..προσπέρασα) χρειάστηκε να διαβάσω Spoiler για την ιστορία του 2ου F.Ε.Α.R. για να καταλάβω.

Ευτυχώς η δυστυχώς το παιχνίδι είναι αρκετά διασκεδαστικό ακόμα και αν δε καταλαβαίνετε Χριστό, οπότε μπορείτε απλά να κάνετε τα στραβά μάτια. Για να σας βάλω στο κλίμα, Ελέγχετε τον γενετικά τροποποιημένο υπερστρατιώτη(πάντα ήθελα να το γράψω αυτό!) Point Man, ο οποίος με σύμμαχο τον νεκρό αδελφό του Fettel(τον οποίο μάλιστα σκοτώσε ο ίδιος) ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρούν τη μητέρα(Alma) τους και να τη σκοτώσουν!

Story Trailer

Η αγάπη και το F.E.A.R 3 θέλουν 2!
Το παιχνίδι πρόκειται για ένα καθαρόαιμο Corridor FPS, αφού ακόμα και οταν βγείτε σε ανοιχτό χώρο, η πορεία σας είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένη και η ελευθερία κινήσεων είναι ελάχιστη. Στην αρχή κάθε level του παιχνιδιού, παίρνετε τον έλεγχο του Point Man, ο οποίος είναι ο γνωστός μας Rambo, που ολα τα σφάζει ολα τα μαχαιρώνει.  Μπορείτε να κουβαλάτε μέχρι 2 όπλα ταυτόχρονα-και ένα το μαχαίρι σύνολο τρία- απο την σχετικά μικρή ποικιλία των οπλων που υπάρχει στο παιχνίδι.

Αλλη μια δυνατότητα που απέκτησε ο Point Man μετά απο τα πειράματα που έγιναν πάνω του, είναι τα υπεράνθρωπα reflexes, τα οποία οταν χρησιμοποιηθούν προκαλούν το φαινόμενο “bullet time” αφού όλοι γύρω σας, για ένα μικρό χρονικό διάστημα κινούνται σε πολύ αργό ρυθμό(οπως βέβαια και εσείς) επιτρέποντάς σας να καθαρίζεται πολλούς αντιπάλους σχετικά εύκολα. Μπορεί το Bullet time ως feature να κλείνει δεκαετία, αλλα η σφαίρες που σχίζουν τον αέρα γύρω σας αφήνοντας trail, και τα αργά χοντρά κεφάλια των εχθρών σας που σκάνε οταν συναντηθούν με τη σφαίρα του Sniper δεν παύουν ποτέ να είναι διασκεδαστικά!
Οταν ολοκληρώσετε το Level με τον Macho φαντάρο, σας δίνεται η δυνατότητα να επαναλάβετε την πίστα απο την αρχή, αυτή τη φορά έχοντας στον έλεγχο σας, το Fettel ο οποίος ξεφέυγει αρκετά απο τον μέσο πρωταγωνιστή ενός FPS. Θεωρητικά το φάντασμα του Fettel δεν έχει υλική υπόσταση, πράγμα που τον καθιστά ανίκανο να χρησιμοποιήσει όπλα απο την άλλη οι σφαίρες τον πληγώνουν κανονικά.

Για να αντισταθμιστεί αυτό το πρόβλημα αλλα και την έλλειψη του bullet Time έχει τη δυνατότητα να εκτοξέυει ενεργειακές μπάλες απο τα χέρια του, να ακινητοποιεί τους εχθρούς του και τέλος να κυριεύει τα σώματα τους. Ο Fettel ομως μπορεί να μείνει μόνο ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα στο σώμα που καταλαμβάνει, χρόνος που επιμηκύνεται μαζεύοντας τις “ψυχές” των εχθρών σας που καθαρίζετε. Οταν είναι μέσα στο σώμα ενός στρατιώτη το gameplay επιστρέφει στα συνηθισμένα, αφού μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οπλα κ.τ.λ.
Ο περιορισμός στο χρόνο που μπορεί να μείνει σε ένα σώμα ο Fettel δημιουργεί την ανάγκη μιας έστω και βασικής στρατηγικής την ώρα που παίζετε, δημιουργώντας μια ευχάριστη αλλαγή απο το trigger happy στύλ του Point Man.

Cover ME DAMMIT!
Ανεξάρτητα απο το χαρακτήρα που θα επιλέξετε βαρύνουσας σημασίας είναι το σύστημα κάλυψης του παιχνιδιού.  Παρόλο που οι δύο πρωταγωνιστές αντέχουν αρκετό μολύβι, πριν η οθόνη κοκκινίσει ,και αντικρύσετε το gameover, η τεχνική Duke Nukem δεν έχει καμία τύχη. Αν δε καλυφθείτε θα πεθάνετε, και είναι 100% σίγουρο, ακόμα και στο μικρότερο επίπεδο δυσκολίας, αφού οι εχθροί σας, είναι πολλοί, έιναι παντού, και είναι εξαιρετικά εξοπλισμένοι.
Το παιχνίδι επίσης έχει ενσωματώσει ένα σύστημα για level up του χαρακτήρα, με βάση Objectives. Έτσι σε κάθε πίστα μπορεί να κερδίσετε XP αν “σκοτώσετε 25 άτομα με το SMG” ή αν “Σκοτώσετε 10 αντιπάλους, χωρίς να σας πληγώσουν”, “Σκοτώσετε 100 αντιπάλους” , “Ρίξετε 10 HeadShot” και αρκετά ακόμα. Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να αναγκαστεί ο παίκτης να δοκιμάσει ολους τους δυνατούς τρόπους και συνδιασμούς για να “καθαρίσει το τοπίο” αφού κάθε level που κερδίζει προσθέτει βοήθήματα για τη συνέχεια(μεγαλύτερη διάρκεια Bullet Time, μεγαλύτερη αντοχή στις σφαίρες, κτλ κτλ)

Next Page πλιιιζ ->

Ολα είναι θέμα ατμόσφαιρας!
Πριν παίξω το παιχνίδι είχα διαβάσει αρκετά review τα οποία μιλούσαν για αποτυχημένη προσπάθεια του παιχνιδιού να γίνει τρομακτικό. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενε ο πολύς κόσμος, αλλα εγώ δηλώνω τρομαγμένος! Εντάξει και πάλι δεν φτάνει το επίπεδο του πρώτου παιχνιδιού, αλλα το F.E.A.R. 3 έχει πολλές κλειστοφοβικές στιγμές που θα κάνουν τη καρδιά σας να χτυπήσει δυνατά. Ήχοι απο το πουθενά, σκιές που τρέχουν ξαφνικά μπροστά σας, επιθέσεις απο πίσω , και στιγμές που ξέρετε οτι κάτι έρχεται απλά δεν μπορείτε να βρείτε απο πού, είναι μερικές μόνο απο αυτές που θα σας κάνουν να ιδρώσετε.
Το παιχνίδι εκτός απο το Bullet Time δανείζεται ένα ακόμα καταπληκτικό χαρακτηριστικό του Max Payne, που δεν είναι αλλο απο τις αλλαγές στην οθόνη, οταν το παιχνίδι θέλει να σας τρομάξει. Θολούρα, ακατάνόητες γραμμές, ξαφνικά φώτα(ή και σκοτάδια) πρόσωπα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, και φυσικά η Alma που πολλές φορές την περιμένετε να πεταχτεί απο οπουδήποτε, είναι διασκορισμένα στο παιχνίδι, επιβεβαίωνοντας την ασταθή ψυχολογική κατάσταση του χαρακτήρα σας-ή μήπως όχι;-.

Θα παρατηρήσετε οτι στο νέο F.E.A.R γίνεται μια συνεχής εναλλαγή, απο το πιστολίδι απέναντι στους αντίπαλους στρατιώτες σε κομμάτια που το μόνο που κάνετε είναι να περπατάτε μέσα σε αιματοβαμένουν διαδρόμους, με την τρέλα εμφανή παντού, και η εναλλαγή γίνεται τόσο ομαλά που ίσως είναι απο τα καλύτερα στοιχεία του παιχνιδιού.

It takes two to Tango!
To γεγονός των δύο πρωταγωνιστων στο παιχνίδι, καταλήγει απο μόνο του στο επόμενο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού: Multiplayer και co-op!! Το F.3.A.R προσφέρει online και offline Co-op για τo Single player mode,  αλλα και αρκετά μοναδικά Multiplayer modes.

Στο Co-op ο κάθε παίκτης αναλαμβάνει ένας απο τους πρωταγωνιστές και ξαναπερνάνε τις πίστες του Single Player. Και αν εκ πρώτης όψεος δε σας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, μπορώ με σιγουριά να σας πώ οτι η εν λόγω λειτουργία είναι διασκεδαστική όσο δε πάει, αρκεί να βρεθεί το κορόιδο που θα αναλάβει τον Fettel! Φανταστείτε τον Fettel να παγιδεύει έναν αντίπαλο, και τον point man να τον γαζώνει με σφαίρες, ή με τη μεταφορά σώματος του Fettel και το Bullet time του Point man , πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει μια δύσκολη κατάσταση, περικυκλώνοντας τους αντιπάλους σας!

Στο multiplayer υπάρχουν 4 διαφορετικά modes:Contractions, Fu**king Run!, Soul Survivor, και Soul King. Δεν υπάρχει Capture the flag, δεν υπάρχει Team ή solo deathmatch, και η αλήθεια είναι οτι τα υπάρχοντα είναι πολύ πιο διασκεδαστικά. Τα δυο τελευταία mode οπως καταλαβαίνεται βασίζονται στις ιδιαίτερες ικανότητες του Fettel.

Ιδιαίτερη μνεία στο Fu**ing Run, το οποίο είναι απο τα ψυχοφθόρα modes που έχετε δοκιμάσει ποτέ. Ξεκινάτε με μια ομάδα 4 ατόμων και προχωράτε προς το τέλος, με την μεγάλη διαφορά να υπάρχει στο τι είναι πίσω σας! Ένα τεράστιο σύννεφο Θανάτου σας ακολουθεί κατα πόδας, και η παραμικρή καθυστέρηση μπορεί να σημάνει Game Over! Η κάθε σφαίρα μετράει, και η συνεργασία μεταξύ των παικτών πρέπει να είναι άριστη αλλιώς είναι καταδικασμένοι!

Γραφικά και ήχος
Τα γραφικά του παιχνιδιού, είναι στα στάνταρ της εποχής, χωρίς να είναι η επανάσταση της χρονιάς. Απέχουν παράσαγας απο αυτά του Crysis 2 χωρίς να σημαίνει οτι είναι άσχημα. Οι χώροι είναι πολύ καλά και κλειστοφοβικά σχεδιασμένοι, με πολλές λεπτομέρειες ψυχοπάθειας διάσπαρτες. Το εντυπωσιακότερο κομμάτι των γραφικών είναι πιθανότατα οι εκρήξεις. Μεγάλα κομμάτια του κόσμου είναι καταστρέψιμα, αν και υπάρχουν ορισμένες αλεξίσφαιρες λάμπες  και παράθυρα που αντέχουν τα πάντα.

Εκεί που το παιχνίδι βρίσκεται ένα και δυο βήματα πάνω απο το μέσο όρο είναι ο ήχος, αφού ως ένα ακόμη μέσω για να μας τρομάξει η εταιρία παραγωγής έχει δώσει ιδιαίτερη βάση στα ηχητικά εφέ. Οταν το δοκίμασα στο 5.1 πρέπει να πώ οτι εντυπωσιάστηκα ενώ και τα όπλα βγάζουν εξαιρετικούς ήχους. Μάλιστα μπορείτε να καταλάβεται οτι κάτι-τροματικτό- έρχεται απο τον ήχο και μόνο.Οι φωνές των χαρακτήρων ήταν σε κατώτερο επίπεδο απο τον υπόλοιπο ήχο, αλλα γενικά οι επιδόσεις του παιχνιδιού είναι σε πολύ καλά επίπεδα.

Κλείνοντας
Οπως είπα και στη αρχή το νέο F.E.A.R. δεν φτάνει το πρώτο. Απο την άλλη βέβαια δεν παύει να είναι ένα εξαιρετικό horror FPS, που θα σας κρατήσει καρφωμένους στις οθόνες για αρκετό καιρό. Το Single Player διαρκεί γύρω στις 8-8:30 ώρες, και έχετε έναν εξαιρετικό λόγο να το παίξετε τούλάχιστον μια φορά απο την αρχή λόγω του Fettel. Προσθέστε co-op και multiplayer και έχουμε ένα παιχνίδι που θα σας βγάλει ολο το καλοκαίρι. Προσωπικά ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό, και κατα την άποψη μου, πρόκειται για την έκπληξη της χρονιάς απο όσα παιχνίδια έχω παίξει, όχι τόσο επειδή είναι αψεγάδιαστο, αλλα επειδή το περίμενα πολύ χειρότερο!